ที่จริง..เธอไม่เคยรักกัน

เกล็ดทราย

ที่เป็นมาคือความเหงา
                               ที่ใช้ความเป็นเราเข้ามาบดบัง
                                     แต่ไม่เคยเลยสักครั้ง
                                    ที่จะเป็นอย่าง...คนรู้ใจ
                                       เพียงยึดไว้กับตัว
                              เพราะกลัวความเหงาจะเข้าใกล้
                                กลัวเหงามากกว่ากลัวเสียใจ
                                   ต่างฝ่ายจึงต่างทำร้ายกัน
                                        เมื่อโลกสว่างไสว
                             จึงผละออกจากใครที่เคยยึดมั่น
                                พอเถอะกับการหลอกลวงกัน
                                ทั้งที่ไม่เคยผูกพันด้วยหัวใจ
                        อย่าคิดว่าเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน
                                  จึงต้องคอยกระชับมั่นเอาไว้
                            เมื่อไม่มีความรู้สึกแท้..แท้จากหัวใจ
                                 ก็ไม่อาจเรียกได้ว่ารักกัน