แค่อย่าไป

ไผ่ม่วง

หากสายลมสายน้ำมีชีวิต
คงไม่ผิดถ้าฟังข้าจะได้ไหม
ในวันนี้เหมือนอ้างว้างไม่เหลือใคร
คนรู้ใจจะจากไปไม่กี่วัน 
ยังไม่รู้จะทำใจอย่างไรดี
สายลมเอยในยามที่ข้าคิดถึง
ที่เธอไปมันแสนไกลเกินคำนึง
สายน้ำอาจไหลไปถึงแต่แสนนาน
สายลมเอยช่วยบอกฟ้าอย่ากว้างนัก
ท่านกั้นกลางระหว่างรักจะสื่อสาร
อยากรั้งเธอมาเคียงใกล้เหมือนวันวาน
ทั้งรับรู้ว่าไม่นานเธอต้องไป
นี่ข้าควรทำอย่างไรดีสายลม
ใช้เวลาร่วมชื่นชมความสดใส
หรือข้าควรตีห่างจากดวงใจ
ให้รักร้างจบลงไปก่อนใจพัง
สายน้ำไยไม่เอ่ยใดเพื่อช่วยข้า
หรือหากหาว่าข้าเขลาจึงหมดหวัง
ไกลสุดไกลแต่ใจใกล้ข้าไม่ฟัง
แค่คำพูดยามลับหลังไม่เหมือนใจ
ใช่ว่าความเชื่อใจไม่เคยมี
ผิดด้วยหรือที่ข้าห่วงจึงหวั่นไหว
ความรักแท้แพ้ใกล้ชิดนั่นยังไง
ไม่ห่วงหวงได้อย่างไรใจทั้งดวง
ไม่อาจคิดไม่อาจฝันไม่อาจรอ
ไม่อยากขอสัญญาใดที่ใหญ่หลวง
ไม่คิดหาคำร่ำลาใดทั้งปวง
จะไม่ห่วงขอแค่เธอโปรดอย่าไป
หากเวลาหยุดได้ในตอนนี้
คงจะดีถ้าหยุดเธอไม่ลาหาย
หยุดอารมณ์ให้หักห้ามความเสียใจ
หยุดน้ำตาลูกผู้ชาย... ที่ให้เธอ