ริมทะเลในยามนี้มีเพียงฉัน เพ้อรำพันอยู่ผู้เดียวเปลี่ยวใจหงอย ปล่อยน้ำตารินไหลหลั่งพร่างปอยๆ นั่งเหม่อลอยคอยแต่เธอเพ้อรำพัง หาดทรายขาวเคยมีเราเฝ้าเคียงคู่ แล้วจู่จู่มาวันนี้มีเพียงฉัน ลืมสิ้นเยื่อขาดสิ้นใยให้ลืมกัน ลืมหมดแล้วหรือความหวานฉันและเธอ ฉันแอบมาร้องไห้หลายปีผ่าน จนน้ำตาไหลเป็นธารผสานสม ระรวยรินไหลหลั่งดั่งคนตรม น้ำตาฉันเค็มจนขมถมทะเล ทะเลเค็มไปเสียแล้วแก้วตาเอ๋ย เธอไม่เคยคิดคืนกลับมารับขวัญ ปล่อยผู้แพ้หลั่งน้ำตาใจจาบัลล์ ทะเลเค็มในวันนั้นเป็นเพราะฉัน ..............หลั่งน้ำตา...................
21 กุมภาพันธ์ 2546 14:43 น. - comment id 109974
เศร้าจัง
23 กุมภาพันธ์ 2546 11:11 น. - comment id 110167
เศร้า ๆๆๆ
24 กุมภาพันธ์ 2546 01:21 น. - comment id 110313
โหย... ช่างเปรียบเทียบ.. ชอบอ่ะ ชอบ.. แต่งมาอีกนะ...
24 กุมภาพันธ์ 2546 12:31 น. - comment id 110363
หากทะเลเค็มในวันนั้นเป็นเพราะเจ้า ที่คอยเฝ้าหลั่งน้ำตาพาโศกศัลย์ หลั่งรินรดหยดไหลทุกคืนวัน ด้วยจาบัลย์เขามาร้างห่างเจ้าไป... *** คิดดูละกัน..ร้องจนทะเลเค็ม ทะเลตื้น..เฮ้ออ...เศร้าจริงเล๊ยยยยยยยย**
12 มีนาคม 2546 12:26 น. - comment id 114071
น้ำตาเธอเค็มขนาดนั้นเลยหรือ