คนอย่างฉัน...คบไป...ก็ไร้ค่า เสียเวลา...คบไป...ก็ไร้ผล ขอเธอจง...ลืมเลือน...เพื่อนคนจน ฉันยอมทน...ทุกข์ท้อ...ทรมาน คบคนจน...จนอย่างฉัน...มีแต่หมอง จะไม่ร้อง...ให้ใครใคร...ได้สงสาร ขอเธอจง...ไร้ทุกข์...สุขยืนนาน ฉันจาบัลล์...สักเพียงใด...อย่าได้แคร์ สองมือนี้...โบกอำลา...น้ำตาหยด ร่วงรินรด...จากดวงใจ...ให้หมองศรี ขอเธอจง...ไร้ทุกข์...สุขชีวี ดวงใจนี้...อวยพรให้...จากใจจริง ฉันเข็ดแล้ว...ขอจบตอน...ละครรัก ขอหยุดพัก...รักนิราศ...สวาทหาย เสียดายแต่...เริ่มต้น...ไม่ชนปลาย พระเอกตาย...ก่อนจบเรื่อง...เนื่องจากจน
20 กุมภาพันธ์ 2546 14:37 น. - comment id 109829
>> --*-=v=-*--
20 กุมภาพันธ์ 2546 15:19 น. - comment id 109834
DEAR POET, I LIKE YOUR POEM, BUT I FEEL SO SAD AFTER READING IT. I WANT YOU TO CREATE THE HAPPY POEM :) PLEASE TRY. JUST SHARE MY THOUGHT TO YOUR POEM, I THINK ITS VERY IMPORTANT FOR HUMAN BEING TO HAVE POSITIVE ATTITUDE METALLITY AS IT MAKE BEAUTIFUL LIFE AND LIVING. MONEY IS NOT EVERYTHING, SO PLEASE DONT CARE HOW MUCH YOU HAVE OR HOW MUCH YOU EARN. IF YOU HAVE LOVE, YOU WILL HAVE WEALTH, AND SUCCESS. BUT IF YOU HAVE NOT LOVE, YOU HAVE NOTHING. SO PLEASE LOVE AND BE LOVED, WITH LOVE :)
20 กุมภาพันธ์ 2546 19:04 น. - comment id 109869
ใช่ค่ะ. . .กลอนอ่านแล้วรู้สึกเศร้า อยากอ่านกลอนหวาน ๆ เช่นกันค่ะ แต่ก็แอบหวังว่ากลอนบทนี้จะแต่งตามอารมณ์กลอนเท่านั้น. . . ไม่ได้เกิดขึ้นกับอารมณ์ของพี่จริง ๆ . . .. เพราะถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง. . .คงเศร้าแย่เลยเน๊อะ !!! เป็นกำลังใจให้ค่ะ =^___^=
26 กุมภาพันธ์ 2546 12:49 น. - comment id 110724
เศร้าค่ะ อย่าท้อนะค่ะ