หน้าส่วนตัว
กว่าจะรู้จักกว่าจะรักมากเท่านี้
ใช้เวลากี่ปีกี่วันให้ผันผ่าน
สิ่งต่างที่เกิดขึ้นเหลือเพียงวันวาน
เหลือเพียงสายลมผ่านในวันเหงา
วันนี้คงยังจะมีอะไรเหลือ
คงต้องหวนเผื่อถึงวันเก่า
วันที่ความรักของสองเรา
ยังคงไม่อับเฉาเหมือนวันนี้
รู้ไหมฉันรักเธอมากแค่ไหน
บัดนี้ต่อไปคงต้องอยู่กับที่
ที่ซึ่งฉันคุ้นกับมันดี
ที่ซึ่งมีฉันอยู่เพียงเดียวดาย
หนึ่งบทกวี..กับความชอกช้ำ
กับหนึ่งคำ..ที่ทำให้ใจสลาย
เพียงเพราะเธอไม่รักฉันมากมาย..
เหมือนกับรักที่เธอมอบให้กับเขา
วันนี้ฉันต้องขอลา..
ขอลาไปพักใจให้หายเจ็บ
ขอลาไปดูแลหัวใจที่ชอกช้ำ
เพียงเพื่อเปิดรับความรักครั้งใหม่..ที่จะมาเยือน
รุ้งสวรรค์ 18 ก.พ. 2546 18:11 น. - ID 29515 
1873
2
0
18 กุมภาพันธ์ 2546 20:51 น. - comment id 109587
เชื่อไหม??? ฉันก็เคยเป็นอย่างเธอ ท้อแท้ และอ่อนแอ... วินาทีนั้น คิดว่าไม่เหลืออะไรอีกแล้ว แต่นาทีนี้ ฉันก็ผ่านมันมาด้วยความสุขใจ อย่างน้อย ... ฉันก็ดีใจ ที่ครั้งหนึ่งในชีวิตฉันได้บทเรียน และถ้าหากในอนคต... ฉันได้เจอเหตุการณ์อย่างเดิม ฉันก็รู้ว่าฉันควรจะทำอย่างไร.. ++++++++++++++++++ เข้มแข็งไว้นะ... ยังมีคนหนึ่งที่เคยรู้สึหเหมือนเธอ และยังมีอีกหลายคนที่กำลังรู้สึกอย่างเธอ --------------------------- จริงใจ...
19 กุมภาพันธ์ 2546 12:46 น. - comment id 109642
Thanks a lot Lonely((Night))
21 กุมภาพันธ์ 2546 21:11 น. - comment id 110032
อาจไม่รู้จักความรักมากนัก
แต่ก็พอจะรู้ว่าความรักไม่ได้สวยงามเสมอไป
เค้าว่ากันว่า...อย่าบอกว่าคุณรู้จักความรักดี
หากคุณได้ลิ้มรสเพียงความหวานของมัน
ความรักไม่ได้มีแค่เพียงความหวาน
แต่อาจจะขมเข้าสักวัน....แต่ไหนเชื่อไหม
หากคนเราไม่รู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดก็คงไม่ซึ้ง
ถึงความสุขใจ....เปิ้ลเชื่อว่าสักวันไหนต้องเข้มแข็ง
อย่าเหงาให้มากเลยนะ...เพราะมันทำให้เรา
เหงายิ่งกว่า.....เป็นห่วงเสมอนะ กำลังใจที่เปิ้ลพอมีเหลืออาจจะน้อย แต่ก็จะให้หมดนะ...^__^
มีเธอเสมออยู่เคียงใจ
รับรู้ รับฟัง ที่เป็นไป
ยามมีปัญหา ยังอุ่นใจ
ช่วยกันไขช่วยเป็นเช่นกำลัง
ทำหนักให้เบา
ยังมีรอยยิ้ม แต่ใจหมอง
เหมือนดั่งของสำคัญต้องพรากไป
ในใจมันค้าน สั่งดึงไว้
เพราะจุดหมายที่ไปด้วยจำเป็น
เกินใจทัดทาน
ยามที่เธอเดินลับตาไป ใจก็หายตามไป
สิ่งที่เยือนคล้ายเป็นเพื่อนเก่า
เข้ามาแทนโดยไม่ได้เชื้อเชิญ
คือความเหงา ไม่ตั้งใจ
ไม่ตั้งใจ ยังทัดทาน
ทุกค่ำคืน ฝากกับความมืดไป
กอดเธอไว้ อย่าให้ร้าวรอน
บอกตะวันที่ทอแสงอ่อน
จะร้อนหนาวเย็นห่วงเธอรักษาตัว
ในใจหวิว ๆ ไม่เคยเป็น
ทั้งที่เห็นผู้คนก็มากพอ
นัยน์ตามีน้ำมาคลอๆ
แล้วยังขอร้องเธอไม่ให้ไป
เกินใจทัดทาน
เคยแง่งอนผลัดและยอมง้อกัน
สิ่งเหล่านั้นผูกพันมัดใจ
จากกันไปเพื่อมาพบใหม่
ใจหายเพราะเป็นห่วงเธอ รักษาตัว
ทุกค่ำคืน ฝากกับความมืดไป
กอดเธอไว้ อย่าให้ร้าวรอน
บอกตะวันที่ทอแสงอ่อน
จะร้อนหนาวเย็นห่วงเธอรักษาตัว...
คิดถึงกันบ้างนะในวันที่ไม่มีใคร
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
