ในความเหงาเศร้าแฝงแต้มแต่งสี เพลงกวีใครวอนดูอ่อนไหว เหมือนเหว่ว้าอารมณ์ขมขื่นใจ ฟังอาลัยแผ่วโรยระโหยมา เจ้าอยู่อยู่จู่พรากไปจากพี่ ทำเหมือนรักเรานี้ไม่มีค่า แม้คำน้อยสักคำก่อนอำลา ก็สิ้นไร้วาจามาแจ้งใจ ในเพลงขลุ่ยเขาครวญกำสรวลบอก พรมละลอกลึกล้ำระกำไหล น้ำตาเคล้าลมคลอล้อกันไป ขยี้ใยเยื่อยินถึงวิญญาณ ฤาเจ้าเกลียดเรือนชานกระดานต่ำ จึงลืมคำอิงอรเคยอ่อนหวาน ฤาไอแดดแผดเจ้าจนร้าวราน ฤารำคาญขุ่นคลองเคืองระคาย ประสาพี่มีแต่ใจที่ให้เจ้า กลางป่าเขาไพรพรรณตะวันฉาย ไม่มีทรัพย์ศฤงคารตระการกาย จึงหมดรักทิ้งชายให้เจ็บช้ำ ทุกค่ำคืนตื่นตาผวาเพรียก สำเหนียกน้ำตาชื้นทุกคืนค่ำ แวมตะเกียงกรีดใจไหวประจำ เงาน้องวกซ้ำกระหน่ำทรวง แต่ละเปิดนิ้วปานประหารหัต ทยอยตัดลมไต่อย่างใหญ่หลวง ยะเยือกอาบฉาบน้ำตามาเป็นพวง พลันขาดห้วงความระทมด้วยลมรวน เพลงขลุ่ยเขาร้างห่างไปแล้ว ทำนองแนวกระทบในฉันให้หวน บรรเลงใจในคืนสะอื้นครวญ ด้วยบาดใจรัญจวนอดีตจาร/.
ราม ลิขิต 11 ก.พ. 2546 15:02 น. - ID 29239 
693
0
0
17 กุมภาพันธ์ 2546 01:44 น. - comment id 109341
ซาบซึ้ง
17 กุมภาพันธ์ 2546 01:57 น. - comment id 109349
งามคำสะท้อนสะเทือนใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
