นึ ก ถึ ง วั น เ ก่ า เ ก่ า รู้ สึ ก เ ศ ร้ า ยั ง ไ ง ไ ม่ รู้ หั ว ใ จ ที่ เ ค ย ชื่ น บ า น ก ลั บ ห ด หู่ สิ่ ง ต่ า ง ๆ ที่ เ ค ย รั บ รู้ ก ลั บ เ ฉ ย ช า ค ว า ม เ ศ ร้ า ย่ า ง ก้ า ว เ ข้ า ม า.. กั ด ก ร่ อ น ค อ ย บั่ น ท อ น ค ว า ม รู้ สึ ก... ที่ ผ่ า น ม า น้ำ ใ ส ๆ ก็ ริ น ไ ห ล เ ต็ ม ส อ ง ต า อี ก น า น ไ ห ม ก ว่ า พ รุ่ ง นี้ จ ะ ม า...ท ด แ ท น (วั น เ ก่ า)
9 กุมภาพันธ์ 2546 20:50 น. - comment id 108265
อย่างน้อยวันวาน...ก็คือสิ่งที่แตกต่างให้เรารู้สึกดีขึ้นหรือแย่ลงเมื่อเทียบกับวันพรุ่งนี้....สุขทุกวันเซ็งตายเลยยย
9 กุมภาพันธ์ 2546 21:41 น. - comment id 108278
ความเศร้า....แปลกเนอะ บางอย่างยิ่งนึกยิ่งเศร้า แต่คนเราก็ชอบที่จะนึกถึงมันอยู่บ่อยๆ ก็มันอดไม่ได้นิ่ เนอะๆ
9 กุมภาพันธ์ 2546 21:41 น. - comment id 108279
เฮ้ย ๆ ๆ ไม่มีเมื่อวานแล้วจามีวันนี้ วันพรุ่งนี้ได้ไงล่า. . . จำได้ว่าเมื่อวานเราได้หัวเราะกัน . . .เห็นไมล่ะยัยผีดูดเลือด เมื่อวานกับความรู้สึกดี ๆ มีให้เราได้นึกถึงตั้งมากมาย. . . เป็นกำลังใจให้จ้า. . .จากช๊านเอง คึคึ 555 =^__^-
9 กุมภาพันธ์ 2546 22:52 น. - comment id 108291
อืมมม เปนกลอนที่ดีมากเลยอ่ะค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2546 14:48 น. - comment id 108395
อืม เห็นด้วยนะ เป็นกลอนที่ดีนะ แต่ดูเศร้าๆๆนะ เอาเป็นว่าเราเก็บเอาความรู้สึกดีๆๆในวันวานมาทำให้มีความสุขในวันนี้แล้วกันนะ อิอิ ^_*
14 กุมภาพันธ์ 2546 13:33 น. - comment id 108898
จะยึดติดทำไมกับวันเก่าๆ มันปวดร้าวในใจมากรู้ไหม มันหดหู่รวดร้าวเกินบอกใคร น้ำใสๆแค่นั้นรินไหลจากตา .....เอ๊...น้ำอะไรตกแหมะลงที่แป้นพิมพ์....
20 กุมภาพันธ์ 2546 01:07 น. - comment id 109742
ใช่นะอะไรที่ผ่านไปแล้วก็ปล่อยไปเหอะ...