เธอเป็นแม่น้ำ...เธอไม่มีวันเข้าใจ เพราะชีวิตเธออยู่กับการรินไหล ที่แปรเปลี่ยนไปมานานเนิ่น วันนี้เดินผ่านความทุกข์เศร้าอย่างเหลือเกิน พรุ่งนี้ก็จะเพลิดเพลิน กับสิ่งที่บังเอิญพบเจอต่อไป เพราะเธอไม่ได้เป็นทะเลอย่างฉัน ทะเล...ที่ไม่ว่าสักกี่วัน ก็ไม่อาจไปไหน เฝ้าหมุนวนกลับคืน...ให้จดจำความขมขื่นในหัวใจ กลายเป็นเกลียวโศกซ้ำไป ...แล้วสะท้อนเป็นเสียงร้องไห้...ซ้ำมา