ยามที่เราพบกัน ภายในใจชั้นมันวาบหวิว อยากรู้.....เพราะอะไร เส้นผมที่ปล่อยปลิว นวลนิ้วที่ชั้นได้สัมผัส หรือแววตาที่ลึกซึ้ง รอยยิ้มที่พิมพ์ใจ เสียงใสเพียงแผ่วเบา อาจจะเป็นทั้งหมดนั้น ชั้นเหมือนกับหิ่งห้อย ยามเมื่อต้องแสงจันทร์ฉาบฉาย วาบหวิวไปทั้งเรือนกาย สะท้านไปทั้งหัวใจ คำตอบอะไรนั้น สุดท้ายคงไม่ใส่ใจ เพียงแต่คำถามใหม่ ที่ฉงนในใจ เธอล่ะเคยบ้างไหม สักครั้งที่ชั้น ทำให้เธอ.............หวิว