ในคืนค่ำยามราตรีที่เปรี่ยวเหงา มีเพียงเราเฝ้ามองฟ้าอย่างว้าเหว่ ใจดวงน้อยดุจลอยกลางทะเล ครื่นซัดเซเรรวนป่วนใจพัง ผืนแผ่นน้ำแผ่นฟ้าที่หว้างใหญ่ ใจหนึ่งใจเปรี่ยมด้วยหมดความหวัง ไร้เรี่ยวแรงสิ้นแล้วซึ่งพลัง ที่จะยั้งค้ำยืนขึ้นสู้ไป เวลาหยุดทุกสิ่งดูว่างป่าว ไร้เรื่องราวความรู้สึกหยุดเคลื่อนไหว ภายในใจส่วนลึกสลายไป เป็นเพราะใครถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเธอ
20 สิงหาคม 2544 09:19 น. - comment id 9084
ภพเขียนผิดเยอะจังวันหลังมาเข้าห้องแชทแต่งกลอนกานนะ............เพราะดีคับ
20 สิงหาคม 2544 10:29 น. - comment id 9099
เพราะมากจ้า
20 สิงหาคม 2544 13:25 น. - comment id 9104
เรื่องกลอนไม่คอมเมนท์นะแต่อยากบอกว่าถ้ารักจะแต่งกลอนควรจะฝึกภาษาไทยไปควบคู่กันด้วย ตรงไหนบ้างไปหาดูเอาเองนะ รู้สึกจะมี6-7แห่งที่เขียนผิด
20 สิงหาคม 2544 20:45 น. - comment id 9107
กลอนเพราะดีจ้า ฮิๆๆ
21 สิงหาคม 2544 06:33 น. - comment id 9208
ขอบคุณน่ะครับผม (ผมไม่ค่อนข้างอ่อนภาษาไทยอยู่ด้วยสิครับ ยิ่งบวกกับที่รีบพิมพ์อีกอ่ะครับ ต้องขอโทษด้วยน่ะครับ ที่พิมพ์ผิดครับ)
21 สิงหาคม 2544 06:34 น. - comment id 9209
ไม่ใช่ๆ พิมพ์อีกแล้ว ผมอ่อนภาษาไทยพอสมควรครับ ครั้งหน้าจะพยายามแก้ไขน่ะครับ
26 สิงหาคม 2544 00:52 น. - comment id 9674
อืม...ใจร้อนจริงๆนะ อิอิ // กลอนเพราะดี
26 สิงหาคม 2544 00:54 น. - comment id 9676
เยี่ยมมากครับ....