...เกิดอะไรขึ้นกับฉัน... เมื่อเธอถามว่า...ฉันคิดอย่างไรกับเธอ... เวลานั้น... นาทีนั้น... วินาทีนั้น... ฉัน...ให้คำตอบเธอไม่ได้... เพราะ...กลัวเมื่อบอกไปแล้ว...เธอไม่เชื่อ... เพราะ...กลัวเมื่อบอกไปแล้ว...เธอคิดไม่เหมือนฉัน... เพราะ...กลัวเมื่อบอกไปแล้ว...เธอจะไปจากฉัน... เพราะ...กลัวเมื่อบอกไปแล้ว...ความสัมพันธ์จะเปลี่ยนไป... เพราะ...อาจเป็นคำถาม...ที่ฉันตั้งตัวไม่ทัน...จะตอบอย่างไรดี... ...แต่... เมื่อฉันหาคำตอบให้กับตัวเองได้...ว่าฉันคิดอย่างไรกับเธอ... เวลานี้... นาทีนี้... วินาทีนี้... อาจจะสายเกินไปก็ได้...เพราะเดี๋ยวนี้...ไม่มีเธออยู่เคียงข้างฉัน... เหมือนวันเก่าๆ...ที่ผ่านมา...คำตอบที่ได้...คงไม่มีค่าอะไร... ...เพราะเธอคงไม่อยากรับฟัง...คำตอบนั้นอีกแล้ว...
13 ธันวาคม 2545 08:20 น. - comment id 100571
สงสัยเมนูอาหารจะเป็นพิษ ... ทานมากไปหน่อยมั๊งเนี่ย ออกอาการเพ้อเลยน๊า ..(เป็นไรไปป่าวเนี่ย..?)
13 ธันวาคม 2545 09:21 น. - comment id 100575
ไฟสิ้นเชื้อเหลือเพียงร่างสิ้นไร้รัก ราวอกหักพักนานหวานห่างหาย มาตามหามาฝากว่าอย่าเดียวดาย ยังไม่ตายคงได้เจออีกหลายไฟ.. ทั้งไฟรักรุนแรงแผดให้หา ทิ้งน้ำตาดับเศร้าคราวหวั่นไหว ถ่านไฟเก่าสอนให้เรารู้ทำใจ โลกผ่านมาพารักไกลใจอย่าตรม เก็บให้หวานบานกลางใจยามคิดถึง ยามคะนึงซึ้งเศร้าร้าวขื่นขม ลูกผู้ชายแท้ต้องรู้ทางห่างระทม พลีพร้อมตรมกับรักนี้ที่ผ่านไป เก็บดอกรักปักกลางใจให้ใสสวย แล้วร่ายด้วยกานท์กลอนสอนใจใหม่ มีรักแล้วต้องรู้จักคำเสียใจ ฝันอย่าไปใจฝากไว้ให้บทเรียน..กับโลกนี้และรักนี้ที่วกวนจนวันตาย..
13 ธันวาคม 2545 18:31 น. - comment id 100649
อย่างนี้นี่เอง
14 ธันวาคม 2545 13:59 น. - comment id 100796
บางเสี้ยวเวลา มันมีค่ามีความหมายสำหรับการรอคอยคำตอบของคนบางคน..ในเสี้ยวเวลานั้นที่เราลังเล..เราก็ได้สูญเสียหัวใจเขาไปซะแล้ว ..ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ..