ทนเจ็บกับความปวดปร่า กาลเวลาจะช่วยได้ไหม ตอนนี้มันชาจนล้าใจ มันอ่อนไหวจนใจอ่อนแอ ถามใจว่าทำไมต้องปวดปร่า ในเมื่อเขาไม่เคยจะมาแยแส ใจก็ตอบไม่ได้เอาแต่อ่อนแอ ทั้งที่แท้ๆไม่เคยเป็น บอกกับใจ..ก็แค่คนนิสัยไม่ดีจากไป ทำไมต้องร้องไห้น้ำตากระซ่านเซน หวังไว้สักวันหนึ่งคงจะทำใจได้ไม่ยากเย็น แต่ตอนนี้ที่เป็นคือ...ร้าวใจ/