เคยสัญญา ว่าจะรัก และคงมั่น ผูกสัมพันธ์ ให้ลึกซึ้ง กว่าใครไหน แม้ห่างตัว แต่ใช่ จะห่างใจ ขอบฟ้าไกล ใช่ขีดขอบ เส้นรักเรา ทั้งหัวใจ รอเธอ ด้วยความรัก มาประจักษ์ ว่ารักแท้ เริ่มจางหาย คำสัญญา ที่เคยมั่น กลับมลาย เธอเงียบหาย จากไกล ไม่เอ่ยลา เพียงแค่คำ สุดท้าย เคยฝากไว้ ว่าคิดถึง ห่วงใย อยู่เสมอ แล้ววันหนึ่ง วันนั้น ฉันพบเจอ เธอก็มี อีกคน แทนฉันไป คำคิดถึง ห่วงใย เคยให้ฉัน ทำไมกัน ช่างลืม เสียง่าย ๆ เมื่อครั้งหนึ่ง เคยบอกฉัน ทั้งหมดใจ ไม่เคยมี ผู้ใด แทนฉันเลย แต่วันนี้ สิ่งที่เห็น ที่ตรงหน้า ความเย็นชา กับสายตา ที่เมินเฉย ไม่มีคำ พูดใด ให้อีกเลย มองผ่านเลย เดินผ่านฉัน ไร้เยื่อใย เหมือนประหนึ่ง เรานั้น ไม่รู้จัก ไม่เคยมา ทายทัก แต่หนไหน ถึงวันนี้ ถึงได้รู้ หมดทั้งใจ ที่เธอทำ ลงไป นั้นหลอกลวง นับแต่นั้น จึงต้องตัด ใจให้ขาด เหมือนคมมีด มาบาด เฉือนใจฉัน แต่เพราะความ เป็นหญิง ที่มุ่งมั่น จึงไม่บั่น ไม่ทอน ท้อหัวใจ ยังคงก้าว ต่อไป อย่างคงมั่น แต่ละวัน ที่ผันไป มีความหมาย ยังเก็บเกี่ยว ประสบการณ์ รอบ ๆ กาย มีจุดหมาย มุ่งมั่น จะก้าวเดิน แม้วันนี้ ไร้เธอ และไร้รัก แต่ประจักษ์ ว่ารักแท้ มีที่ไหน ก็ยังมี คือรักแท้ ของหัวใจ คือ รักตัว รักใจ ของเราเอง
22 พฤศจิกายน 2545 01:15 น. - comment id 97135
ธรรมชาติ... season changes people changes.... นึกถึงเพลงนี้อีกแล้วค่ะ
22 พฤศจิกายน 2545 11:52 น. - comment id 97213
ให้กำลังใจครับ...
22 พฤศจิกายน 2545 23:30 น. - comment id 97344
ขอขอบคุณ วรรณกาญจน์ ที่เข้ามาเยี่ยมชมคะ ขอขอบคุณ ติตรากร ที่มา post กำลังใจให้ ชื่นชมผลงาน ติตรากรมากคะ