ก่อนเคยเดิน เคียงข้าง อย่างสุขสม น่านิยม เราเคียงคู่ อยู่สุขสันต์ ต่างเป็นลม หายใจ กันและกัน ผ่านคืนวัน อย่างโลกนี้ มีเพียงเธอ รักที่ก่อ เกิดใน ใจประดับ ประคองคับ เหมือนอยู่ใน ใจเสมอ โลกทั้งใบ มีไว้ สำหรับเธอ รักละเมอ เอ่อล้น ท่วมท้นใจ รักที่หวัง ดั่งฝัน พลันจบสิ้น เมื่อได้ยิน ข่าวคราว เธอฝากไว้ เธอจำเป็น ต้องพราก จำจากไกล จำจากลา อาลัย ไปแต่งงาน เมื่อหัวใจ ไร้สิ้น รักแล้วเล่า ความว่างเปล่า คลอบคลุมไป ทุกสถาน สุดคำนึง คิดถึง เมือวันวาน รักเลยผ่าน พ้นไป ดั่งสายลม อดีตรัก ฝังตรึง ซาบซึ้งจิต ย้อนอดีต คราใด ฤทัยขม หวนคำนึง ซึ่งรักร้าว คราวระทม ร้าวระบม กับใจบาง อย่างผู้แพ้
15 พฤศจิกายน 2545 06:12 น. - comment id 95708
เธอไม่ใช่คู่เราเข้าใจเถิด เธอคงเกิดคู่เขาเข้าใจไหม เธอคงเก็บเราเป็นเช่นเพื่อนใป เธอคงไม่ตั้งใจให้เจ็บเลย บางครั้งรักมักเป็นเช่นข้อสอบ บางครั้งตอบมากมายกลายผิดเฉย บางคนตอบสั้นๆพลันถูกเอย บางเฉลยเราว่าบ้าสิ้นดี เพราะเราเพียงยึดมั่นฉันที่ถูก เพราะเราผูกมัดใจไม่ถอยหนี เพราะคิดว่าต้องเราเท่านั้นซี เพราะสิ่งนี้ทำเราเฝ้าเจ็บเอง รักคงไม่ใช่การพาลขันแข่ง รักจริงแจ้งจากใจใช่ข่มเหง รักที่เธอมีสุขทุกข์ยำเกรง รักตัวเองนั้นดีที่สุดเอย ยินดีที่เธอคนนั้นมีความสุขไปเถอะค่ะ..เดี๋ยวเราก็สุขไปด้วย ป้าเอาใจช่วยนะคะ~^_^~