เคยหยาดย่ำฉ่ำรดจรดแผ่นผืน ไพรสะอื้นห่างฟ้าพร่าพร่างฝน นานแสนเหน็บเจ็บสุดช้ำกล้ำกมล สุดจะทนทานไว้ไม่ได้นาน เคยสัญญาว่าจะกลับมารับขวัญ ฤดูโรยโปรยวสันต์คงผันผาน นี่เนิ่นกาลประมาณนักจักทนทาน ใบร่วงรานละลายแล้งแห้งในใจ ยืนต้นเรียวเดียวดายใจแสนโศก ดารารายคล้ายอับโชควิโยคสลาย เพียงลมเล่นเป็นสัญญามากลับกลาย ไม่หายหวานก็คร้านไกลไม่คืนมา กระท่อมน้อยคอยวันฝันเจ้ากลับ เร่งมารับขับคำหวานที่ฝันหา ละเมอคอยละห้อยหวลกวนอุรา แต่น้ำตาหลั่งจรดรดลงดิน ฝากดินแดนแผ่นผืนจงยืนหยัด รอวันฝนหล่นระบัดกลับพัดผิน ว่าข้ารอเจ้าจนลับดับชีวิน ร่างแดดิ้นสิ้นสลายไว้ที่เดิม.......
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน 11 พ.ย. 2545 17:22 น. - ID 25883 
958
1
0
11 พฤศจิกายน 2545 21:50 น. - comment id 95099
:) น่า นะ งานยุ่งแวะเวียนมา ก็ดีใจแล้วล่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
