ยินเสียงแว่วแผ่วผิวปลิวกระทบ ลมสงบซบกายคล้ายส่งเสียง แว่วเสียงดังฟังคำนำสำเนียง แอบมองเมียงเคียงคนจนลับตา เที่ยวหลงใหลได้รักทักทุกสิ่ง แต่เสียงวิ่งกลิ้งเวียนเพียรอุตสาห์ เอเสียงหลงตรงนี้มีใครมา แว่วเอกาพาร้องคล้องหทัย โอ้เสียงนางช่างชื่นรื่นในหู ฟังฟังดูรู้จิตพิศมัย เสียงพิณพาทย์กราดกรายคล้ายกันไป แต่เสียงใจในจิตคิดรักนาง สุรเสียงเพียงแว่วแก้วในจิต เพียงได้พิศติดตรึงถึงไม่สร่าง เพียงได้ฟังยังจำคำไม่วาง เจ้านวลปรางห่างเจ้าเฝ้ามิวาย
5 พฤศจิกายน 2545 21:51 น. - comment id 93788
เรน...แอบมา..กวนจัย..พี่ลม.. ..ยินนเสียงแว่ว..แผ่วผิว..ปลิวกระทบ.. ..ลมซาหงบ..ซบกาย...(เรนร้อง..ทำนองเสนาะ..เฮ้อ..!!.. ทำงัยยย.. จาช่างชื่นรื่นในหู.. ...อย่างที่พี่ลมว่า..ค่ะเนี่ย!!.. แว๊ปปค่ะ..
5 พฤศจิกายน 2545 22:27 น. - comment id 93795
^J^ อาราย...กลอนไปเกี่ยวอารายกับทำนอง ป๋าเหนาะ... อ่านยังงายอ่ะ ทำนองป๋าเนาะ...เนี่ย......เอิ๊ก...!!!
5 พฤศจิกายน 2545 22:37 น. - comment id 93796
หนาวทรวงถวินหา สุระมาคร่าบรรเทา กาสามิแบ่งเบา กรณีที่หนาวใจ วิจักขณ์ ณ ความโศก สะพรั่งเพราะคิดถึงใคร ต้นรักระบัดใบ ศลิษฎ์แล้วก็คือเธอ เกร็ดแก้วประกายวาว พิสุทธ์พราวได้พบเจอ แลเห็นสิพร้ำเพ้อ ชารหนึ่งที่รักเรา ยามนี้ฤดีล้น คละปนแต่เรื่องเขา ลอยไปสิใจเจ้า ถนอมไว้เราสองคน
6 พฤศจิกายน 2545 00:00 น. - comment id 93816
โหย ใครน๊า ทำให้เจ้าน้องลมเพ้อได้ขนาดนี้
6 พฤศจิกายน 2545 09:43 น. - comment id 93889
ถึงกลอนจะออกแนวเก่า แต่เราก็ชอบแนวแบบนี้มากกว่านะ...ม่ายรู้สิ บอกไม่ถูก เราก็ไม่ได้แต่งกลอนมานานแล้วเหมือนกัน คงจะไม่มีโอกาสได้แต่งแล้วมั้ง..แล้วจะแวะมาเป็นกำลังใจให้เรื่อยๆ นะ
6 พฤศจิกายน 2545 18:26 น. - comment id 93966
หง่า ...ไพเราะจังเลยคะ ..อืมๆ ..ถ้าใช้คำแทนตรงๆดีคะ ..แจ๋วเลยอะ ..!!
6 พฤศจิกายน 2545 19:18 น. - comment id 93975
อ่านแล้วก็คิดถึงบทกลอนเก่าที่เพราะๆเนอะ
6 พฤศจิกายน 2545 21:34 น. - comment id 94003
หลงเสียงนางหรือไร เจ้าลิงน้อย
7 พฤศจิกายน 2545 07:09 น. - comment id 94053
..มาเยี่ยมเยือน... ขอต่อสักนิด...คิดว่าคงอภัย เสียงหวิวแว่วแผ่วเบาใจเจ้าเคลิ้ม นี่เพียงเริ่มซึ้งนะจะหม่นหมาง เตรียมใจไว้ให้ยลถึงต้นทาง สิ้นเสียงสร้างจะทุกข์ความสุขใจ