คืนเหน็บหนาว เฝ้ามอง ดูท้องฟ้า เหตุใดหนา ฟ้าคืนนี้ ไม่มีดาว เหมือนก่อนมา ขอบฟ้าแดง แสงแพรวพราว เป็นแวววาว พราวระยับ อยู่นับแสน นั่งเหม่อมอง ท้องฟ้า น่าขบคิด ว่าดวงจิต ของเรา เหงาขาดแฟน เมื่อก่อนนั้น ฉันจำได้ ในอ้อมแขน ยังมีแฟน คนดี มีไออุ่น มาวันนี้ สองเราห่าง ต่างกันอยู่ จึงได้รู้ ความเหงา เข้ามาวุ่น ใจนั้นเหงา ล่องลอย เหมือนปอยนุ่น จิตว้าวุ่น สับสน จนต้องช้ำ