คืนนั้นฉันมองฟ้า มีดาวดวงหนึ่งมองกลับมาที่ฉัน เรายิ้ม..... เราหัวเราะ...... ทักทายกัน เป็นเพราะดาว ฉันจึงไม่ไร้ความสำคัญอีกต่อไป คืนนี้ฉันมองฟ้า ดาวไม่มองกลับมา...... ฉันหวั่นไหว อาจเป็นเพราะฉันคิดไปเอง หรือเป็นเพราะอะไร แต่วันนี้ ท่ามกลางฟ้าไกล ฉันยังเป็นได้แค่ ไร้ความสำคัญ
12 ตุลาคม 2545 15:29 น. - comment id 86776
อะโหยย ...เศร้าจังคะ ประเมินค่าเปงคนไร้ความสำรัญ มันเศร้าอะน๊า เปรียบได้เยี่ยมเลยคะ สื่อก็ดีมากๆๆเลย เก่งจริงๆเลยคะ..!! ^--=--^
12 ตุลาคม 2545 15:41 น. - comment id 86783
พี่จะลอยแล้วจ้า...น้องปลาทูจ๋า...แต่ชีวิตพี่ มันก็ไร้ความสำคัญจริงๆอ่ะนะ แง้ๆ..เรื่องมันเศร้า
12 ตุลาคม 2545 16:01 น. - comment id 86792
ไม่นุกเลย
12 ตุลาคม 2545 17:51 น. - comment id 86838
เศร้าแฮะ
12 ตุลาคม 2545 17:57 น. - comment id 86850
น่าไร้ความสำคัญนะคะ ก็เท่ากับไม่รักตัวเองสิคะ เราเองยังไม่รักตัวเราเอง แล้วใครจะมารักเราล่ะค่ะ +++^___________________________^+++
12 ตุลาคม 2545 18:30 น. - comment id 86864
คืนที่ดาวเต็มฟ้า...ฉันจินตนาการเป็นหน้าเธอ ละเมอไปไกล มองไม่เห็นเป็นดาว .....ไม่เกี่ยวหรอก ร้องเฉยๆ 555
12 ตุลาคม 2545 22:32 น. - comment id 86944
เก่งมากครับ มาให้กลังใจนะ
12 ตุลาคม 2545 22:58 น. - comment id 86962
น่าสงสารจังแม้แต่ดาวยังไม่มอง ยังก็ยังมีคนคอยติดตามอ่านกลอนของคุณอยู่นะ *..จากใจไคริ..*
15 ตุลาคม 2545 15:54 น. - comment id 88070
ขอบคุณทุกคนนะคะ
15 ตุลาคม 2545 23:22 น. - comment id 88281
โอ๋ๆ คุงพิมอู๊ด ๆ อย่าน้อยใจเลยนะ คนอ๊วน คนอ้วน คิคิ
19 ตุลาคม 2545 16:32 น. - comment id 89520
ใครกันที่อ้วนอ่ะ ไปเอามาจากไหน พิมพ์ผอมจะตายนะคะ
25 ตุลาคม 2545 21:05 น. - comment id 91156
เพราะดีนะ อันมาดู ย่ะ
26 ตุลาคม 2545 20:55 น. - comment id 91423
ใครก็ได้ย่ะ ยายอัน แต่ก็ขอบใจนะ ที่อ่านอ่ะ