หลอกตัวเองว่าเข้มแข็ง ว่าใจกลับมาแกร่งโดยสีหน้า กลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้มและแววตา ทั้งที่ยังมัวพร่าจากน้ำตาในใจ พยายามปลดปล่อยตัวเองจากความเหงา โดยการเติมเรื่องราวให้สดใส ด้วยการตอบรับข้อเสนอของใครต่อใคร แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม.... ไม่มีใครแทนที่เธอได้เลยสักคน
12 ตุลาคม 2545 10:07 น. - comment id 86711
อืม...แต่งได้ดีนะ
12 ตุลาคม 2545 13:51 น. - comment id 86745
ขอบคุงที่มาให้กำลังใจ ปลา 2 นะก๊า ..ขอบคุงละ .....เปงกลอนที่ สื่ออารมณ์ได้เยี่ยมเลย ..เลยเอาให้คนอ่านเศร้าไปด้วยเลยตคะ ...เยี่ยมเลย เพราะมากๆคะ ..ให้ความหมาย ลึกซึ้งมากๆๆเลยละ ... ++ ^___________________________^++
12 ตุลาคม 2545 14:47 น. - comment id 86755
อืมมมมม คิดดีจังเลยอ่ะค่ะ อิอิอิ เค้าชอบอุดม แต้พาณิชอ่ะ แหมมมม โดนใจจังเลยอ่ะ โนต๊อ่ะ เยี่ยมเลย ^_____^
12 ตุลาคม 2545 14:59 น. - comment id 86764
อิอิอิ น้องฮัตสันจ้ะ แบบว่าแต่งกลอนเร็วมากเลยอ่ะ มากกว่าพี่แล้วอ่ะ เก่งจัง เพราะๆทั้งนั้นเลยน่ะ นับถือค่ะ ^___^
12 ตุลาคม 2545 15:45 น. - comment id 86784
อืมมมมม...งง...(กลับไปดูข้อมูล)...อ้าว!..กรอกข้อมูลผิดจริงๆเราเกิด 21 น่ะ โทษทีครับน้องออม
12 ตุลาคม 2545 15:51 น. - comment id 86786
ความคิดเยี่ยมมากค่ะ
17 ตุลาคม 2545 01:01 น. - comment id 88699
อ้าวววว นั่นอ่ะดิ รู้สึกแปลกๆอ่ะน่ะว่าอายุแค่นั้น แต่งกลอนเก่งมากเลยอ่ะ อิอิอิ นี่ๆๆๆๆ เค้าชื่ออ้อมน่ะฮ้า โอเคไม๊ อิอิ เราก้อแปลกใจอ่ะน่ะ อีกวันก้อเห็นเป็นอีกปีนึง อีกวันก้อเป็นอีกปีนึง อิอิ ^___^
17 ตุลาคม 2545 01:05 น. - comment id 88704
คือว่าหน้าตาพอๆกะ อ้อม พิยดา อัครเศรณีอ่ะค่ะ อิอิอิ ^____________^