แหงนมองฟ้าแสนไกลไร้ดวงจิต ยังโอบกอดชีวิตสนิทแนบ ยิ่งชวนให้ในอกนั้นเจ็บแปลบ ดังฟ้าแลบผ่าลงตรงกลางทรวง เธอผู้อยู่แสนใกล้ใช่ไร้จิต ใยละเลยชีวิตที่เคยหวง หรือลืมแล้วหรือไรใครเคยห่วง หวั่นคืนวันเลยล่วงแล้วลับเลย
เรือใบกับสายลม 4 ต.ค. 2545 12:26 น. - ID 23804 
1009
1
0
4 ตุลาคม 2545 12:34 น. - comment id 83624
ละเลย ชอบคำนี้จัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
