จากกลิ่นโคลนสาบควายสายน้ำขุ่น หวังไปวุ่นศึกษาวิชาสรรพ์ ในเมืองกรุงเมืองฟ้ามานานวัน เอ็งมิผันเบือนกายเยือนไร่นา พ่อและแม่แก่มากหวังฝากผี ความหวังปรี่ล้นทรวงแสนห่วงหา สองผู้เฒ่าเหงาหงอยคอยเวลา ให้กลับมาตั้งฐานที่บ้านดง เอ็งลืมเลือนเพื่อพ้องพี่น้องสิ้น ไปซบกลิ่นเมืองงามด้วยความหลง จะชั่วช้าอย่างไรไม่พะวง สักวันคงย่อยยับอัปรา ข้าได้รับรู้ข่าวจากชาวบ้าน ว่าเอ็งร่านร่อนเร่เสน่หา เที่ยวเปลี่ยนคู่สู่สมภิรมยา อนิจจาน้ำใจเอ็งไม่จริง ข้าเคยรักภักดียิ่งชีวิต หวังสนิทเทิดทอดเป็นยอดหญิง เอ็งกลับกลอกยอกย้อนหลอนเหมือนลิง ทุกทุกสิ่งที่เอ็งทำข้าช้ำทรวง.
25 กันยายน 2545 09:13 น. - comment id 80396
^*^ ^*^ ^*^...สื่อตัวอักษรออกมาได้ชัดเจน. ............มากมากจ้า..................^*^ ...............................................
25 กันยายน 2545 09:23 น. - comment id 80399
ทะเลดาว มาชื่นชมผลงานพี่พรระวีค่ะ เขียนแบบลูกทุ่งจนทะเลดาวมองเห็นภาพเลยนะคะเนี่ยยยยย.....
25 กันยายน 2545 09:40 น. - comment id 80408
อะโห พี่พรระวี ใช้คำยอดไปเลย(ไม่ได้ไปเลยนะ) บาดใจๆ ..ถ่ายทอดฟามรู้สึกได้ดีจังเลยค๊า...งับ...!! ++ ไพเราะ เพราะพริ้งงงงง ค๊า งับๆ...!!
25 กันยายน 2545 10:54 น. - comment id 80427
กลอนท่านจารบทนี้.........สื่อแสดง ช่างแต่งคิดแสวง............ศัพย์ได้ เรื่องราวแน่แท้แจ้ง........ความอย่าง หมดเปลือก เราชื่นชมงานท่านร่าย.....เรียงร้อยบทกลอน
25 กันยายน 2545 10:55 น. - comment id 80428
แงะ ??? ผิดอะ ศัพท์ ขออำภัย
25 กันยายน 2545 11:11 น. - comment id 80430
เค้าอาจจะได้เห็นสัจธรรมในไม่ช้า...
25 กันยายน 2545 11:27 น. - comment id 80439
ความเป็นจริงของสังคมครับ
25 กันยายน 2545 16:37 น. - comment id 80565
อื้อ เหมือนขวัญกะเรียมเลยแฮะ อิอิ
25 กันยายน 2545 22:23 น. - comment id 80789
ขอบคุณเพื่อนพ้องน้องพี่ทุกท่าน ให้กำลังใจเสมอมิได้ขาด
26 กันยายน 2545 22:18 น. - comment id 81245
มาช้าอ่ะ แง มาให้กะลังใจด้วยคนดิ อ่านแล้วสะเทือนใจดีจัง สะเทือนใจหนักกว่านั้นตอนเปรียบเทียบกะลิงด้วยอ่ะ อันนี้สะเทือนจนสะดุ้งเลย เจี๊ยก