ริมสายธารตาปีแก้วคลี่กลีบ ทั้งดอกปีบเย็นหอมย้อมเยือนขวัญ ยังไม่ดึกไม่ดื่นคืนเพ็ญจันทร์ สายน้ำนั้นล้นปี่รี่ไหลลง เทือกทิวเขาสุดตาเนินหญ้านุ่ม น่าทอดทุ่มเกลือกร่างอย่างไหลหลง แหงนหน้ามองโค้งฟ้าพางุนงง ติดตาหลงเคว้งคว้างกลางฟ้าไกล ฟ้าคืนเพ็ญเด่นฉายประกายพริบ ดาวระยิบสะท้อนซ่านในธารใส ในห้วงฝันคะนึงถึงคนไกล เคยเคียงใกล้ฝากฝันพร่ำสัญญา แต่มาถึงบัดนี้ไม่มีแล้ว ซึ่งวี่แววคู่เห่เสน่หา มาหมดสิ้นแม้เศษความเมตตา จึงเหว่ว้าทรงร่างอย่างซึมซึม.
พรระวี 23 ก.ย. 2545 21:03 น. - ID 23077 
1060
11
0
23 กันยายน 2545 21:09 น. - comment id 79712
อืม...เศร้าจังนิ...พรระวี
23 กันยายน 2545 21:17 น. - comment id 79720
(ปลา2แอบย่องไปที่เงียบๆ) แล้วก็ร้องไห้อย่างเบาๆ.. อืมมกลอนเศร้าๆ ยังไงบอกไม่ถูกค๊า โดนใจๆๆ...เปรี้ยงง...!! เพราะมากๆๆเลยค๊า เศร้า...มากๆๆเลย...!! คะ ^_________________________________________^
23 กันยายน 2545 21:20 น. - comment id 79722
ทำไมชอบแต่กลอนเศร้าๆจังอะ เมื่อดวงใจได้เลยเอ่ยคำรัก ใจก็มักมั่นคงไซร้ไม่เหหน ไม่เปลี่ยนแปรใจแท้แม้ใจดล ทรชนเล่ห์ล่าวงหลอกลวงใจ ใจเพียงหนึ่งดึงดื้อถือรักเถิด แม้รักเกิดก่อทุกข์ไร้สุขไฉน ใจยังฝังหยั่งรักล้ำประจำใจ โอ้ว่าใจใจหนอใจไยมั่นคง ................จากที่จริงใจ โดย กุลทรัพย์ รุ่งฤดี
23 กันยายน 2545 21:27 น. - comment id 79730
ขอบคุณทั้งสามท่าน อุตส่าห์ให้กำลังใจตั้งแต่หัวค่ำ
23 กันยายน 2545 21:52 น. - comment id 79746
ฟ้าคืนเพ็ญเด่นฉายประกายพริบ ดาวระยิบสะท้อนซ่านในธารใส ในห้วงฝันคะนึงถึงคนไกล เคยเคียงใกล้ฝากฝันพร่ำสัญญา ................................................. ชอบจังบทนี้ ยืนเป็นเพื่อนเงียบๆ ได้มั๊ยจ๊ะ
23 กันยายน 2545 21:57 น. - comment id 79751
อยู่ภาคใต้หรือคะ ฝนตกไหมคะ
23 กันยายน 2545 22:48 น. - comment id 79797
มองความรัก ที่จากไป ไร้วี่แวว คงไม่แคล้ว รอวัน ดับสลาย จำใจพราก จากกัน พลันมลาย คงไม่วาย ด้าวดิ้น สิ้นแรงใจ --------------------------------------------- มาร่วมต่อกลอน ด้วยคนค่ะ
24 กันยายน 2545 02:53 น. - comment id 79836
เด็ดดอกแก้วด้วยเหว่ว้ามาแซมผม ฝากสายลมว่าตรมตรอมเป็นนักหนา โลกเล่นตลกหมดแรงใจจะใฝ่คว้า รอเวลาคืนหลังฝั่งตาปี จูบผืนทรายแผ่นดินถิ่นกำเนิด แล้วขอเชิดหน้าสู้ไม่คิดหนี รอลบเลียแผลใจขาดวิ่นในวันนี้ รอยมากมีที่รอยกรรมกระหน่ำเอา กี่รอยแผลกี่รอยช้ำย้ำทางเศร้า กี่รอยก้าวกี่รอยใจทางเปลี่ยวเหงา กี่เจ็บจำกับคำคนพิพากษาเรา กี่โง่เขลากับใจนี้ที่จริงใจ เงียบและทนกับโลกวนเข้าใจผิด แม้ถูกผิดฟ้ารับรู้ไม่หวั่นไหว ไม่วันนี้ก็วันหน้าวอนฟ้าดินคนเข้าใจ ยอมเสียใจจากไปให้พ้นหนทางกรรม
24 กันยายน 2545 06:24 น. - comment id 79837
หน้าส่วนตัว
ขอบคุณ:
1.น้องหลิน ให้ความอบอุ่นใจเสมอมามิได้ขาด
2.ตอบท่านอัลมิตรา อยู่สุราษฎร์ธานีครับ
3.น้องบุษย์ ให้กำลังใจต่อกันมิได้ขาดสาย
4.สำหรับสาวตาปี
แม้เท้าเราติดตมจมโคลนอยู่
หน้าเรายังเงยดูดวงดาวได้
(เป็นของปราชญ์ท่านหนึ่ง)
24 กันยายน 2545 07:19 น. - comment id 79846
กลอนเศร้าจาง
24 กันยายน 2545 08:54 น. - comment id 79881
กราบขอพรวอนพระสักพันครั้ง สร้างพลังหวังใหม่ไม่ท้อถอย กราบหัวใจใครดวงงามคอยลบรอย ให้อย่าถอยคอยปลอบใจในวันวน ลืมฝันร้ายเริ่มต้นใหม่ในวันนี้ สร้างความดีสะสมไปไม่สับสน มีบทเรียนกำกับใจเลิกหมุนวน มีกมลตนแสนดีที่อภัย ขอชีวีที่เงียบงามเพียงแค่นั้น มีไฟฝันสร้างงานเขียนที่หวามไหว ขอทำสิ่งที่รักให้โลกนี้ละมุนละไม รู้ทำใจไม่เวียนวนทนรับกรรม
24 กันยายน 2545 10:44 น. - comment id 79916
เพราะจังเลยครับ
24 กันยายน 2545 14:29 น. - comment id 80031
เพราะมากเลยค่ะพี่วี..........เศร้ามากด้วย ใครน้าทำพี่วีได้ลงคอ............ คิดถึงพี่วีจังเลย.........กำลังใจนะจ๊ะ เดี๋ยวน้องแก้วจะไปซับน้ำตาให้นะคะ
26 กันยายน 2545 00:53 น. - comment id 80851
เอ่อ..ไม่ลองเปลี่ยนไปนั่งที่ริมฝั่งแม่น้ำโขงมั่งล่ะคะ อาจจาไม่ชีช้ำกะได้ อิอิ ( เห็นกลอนเศร้า เหงา ก็เลยมาล้อเล่นน่ะค่ะ ไม่โกรธนะคะ) เผ่นดีฝ่า..แว้บ........มาตอนดึกๆ ปลอดภัยดี ^_^
26 กันยายน 2545 22:28 น. - comment id 81255
จึงเหว่ว้าทรงร่างอย่างซึมซึม. เห็นภาพเลยอ่ะ
27 กันยายน 2545 21:34 น. - comment id 81558
เพราะอีกแล้ว.......ชอบอีกแล้ว
27 กันยายน 2545 21:37 น. - comment id 81560
ขอบคุณท่านป้าส้มโอ ขอบคุณท่านลิงผู้ปราดเปรียวยิ่งกว่าลิงทั่วๆไป
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
