คนไร้หัวใจ

คนไร้ถิ่น

ท้องฟ้าไร้ดาวพราวแสง         เหมือนแรงใจฉันมันอ่อนไหว
มองทอดสสายตาออกไป                 อ้างว้างหัวใจเหลือเกิน
ฉันเหงาปล่าวเปลี่ยวเดียวดาย       ร้องไห้เมื่อเธอมาห่างเหิน
เธอช่างโหดร้ายเหลือเกิน              ทิ้งฉันให้เดินเพียงคนเดียว
ก้าวย่างต่อไปคงไร้ค่า                    เธอมาจากไปไม่แลเหลียว
ชีวิตฉันคงจะซีดเซียว                    ไม่มีหัวใจเธอมาเกี่ยวอีกต่อไป..............				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน