ทนกับตัวเองมานานเหลือเกิน ใครๆเขาก้อยังเมิน มันไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นเรื่องจริงที่ยิ่งตอกย้ำลงไป อยู่คนเดียวเปรียวดายหัวใจ ไม่เคยมีใครอยู่ใกล้ๆ ทนอยู่แบบนี้คงไม่ไหว อยากขอแค่ใครสักคนที่เอ็นดู เธอเป็นคนที่ฉันหมายปอง แค่สุขใจ แค่เพียงได้มอง ไม่คิดอยากจะจับจอง กลัวเจ้าของหัวใจเค้าไม่เคยแล เธอมีใครรอบข้างมากมาย กลัวความรักจะพังทลาย แต่ใจเจ้ากรรมมิวาย ยังไม่คิดจะคลายรักเธอ เมื่อไหร่ จะกล้าสักที เป็นอยู่อย่างนี้คงไม่ไหว เราเองก็ควรเปิดใจ แม้คำตอบจะเจ็บเพียงได ยังไงๆก็ได้เอ่ยออกมา อึดอัดอย่างนี้มาเนิ่นนาน ขอเธอจงโปรดสงสาร อย่าเอ่ยวาจารุนแรง ให้ร้าวราน อย่าให้หัวใจที่บอบบางต้องขาดลงไป
19 กันยายน 2545 15:46 น. - comment id 77960
^*^ ^*^ ^*^...อืม..น่าสงสารจริงจริงด้วย.. ... ได้อารมณ์จังจ้า...^*^ ...........................................
19 กันยายน 2545 19:03 น. - comment id 78026
Note...เขียนผิดค่ะ เปลี่ยนเป็น ให้กับเพื่อนที่ไม่เคยมีความกล้าสักที Thanks you หลาย น่ะ แนทตี้ ว๊าวๆๆๆๆ ลอยแล้ว
20 กันยายน 2545 16:50 น. - comment id 78292
อ่านแล้วเศร้าจังครับ น่าสงสาร แต่งได้ไพเราะมากๆเลย อิอิอิ
21 กันยายน 2545 00:55 น. - comment id 78531
ขอบคุณค่ะ อิๆๆๆ หน้าบานเลย ^_____^