...บ่อยครั้ง...ที่ร้องไห้... ...เพราะเปลี่ยวดาย...และเคว้งคว้าง... ...ความรัก...ี่มอบวาง... ...เธอทิ้งขว้าง...ไปแสนไกล... ...ฉันเป็น...คนขี้เหงา... ...ในหัวใจ...มันอ่อนไหว... ...ตั้งแต่...เธอจากไป... ...เฝ้าเสียใจ...อยู่ทุกวัน... ...รักเธอ...มากรู้ไหม... ...ในหัวใจ...บอกอย่างนั้น... ...เธอ คือ...คนสำคัญ... ...เธอเท่านั้น...ในแววตา... ...แต่เธอ...ยังจากไป... ...ให้หัวใจ...ฉันเหว่ว้า... ...ยิ่งนาน...วันเวลา... ...ใจมันล้า...เกินจะทน... ...ต้องมา...นั่งร้องไห้... ...ปวดหัวใจ...กลางสายฝน... ...คิดถึง...ใครอีกคน... ...ที่ไม่หล่น...ไปจากใจ... ...นับจาก...นาทีนี้... ...บอกฉันที...บอกได้ไหม... ...ฉันจะอยู่...ได้อย่างไร... ...ถ้าเธอไป...ไม่กลับมา... ....................รสชาติความเดียวดาย...มันแสนขม.....................
13 กันยายน 2545 01:39 น. - comment id 75999
ในความมืดชืดหมองของความเหงา หัวใจเราขมปร่าอยากหาเพื่อน เพื่อสรรถ้อยร้อยคำมาย้ำเตือน ไม่เคยเลือนลางหายจากสายใจ
13 กันยายน 2545 04:00 น. - comment id 76013
พี่ยังอยู่ทั้งคนนะจ๊ะ น้องแก้ว........ ม่ายรุม่ายชิ
13 กันยายน 2545 08:15 น. - comment id 76034
เด็กน้อย มองฟ้านั่น เห็นทุกวัน..ยังสดใส แม้คืนนี้ไร้ดาวเรียงราย ก็ใช่ไร้ความหมายในตัวมัน ................................ คืนนี้อาจไม่อบอุ่น รอยามรุ่งอรุณอุ่นสดใส เพราะตะวันไม่เคยทำร้ายนภาฟ้าไกล คงสดใสส่องแสงให้..ด้วยห่วงใย & อาทร
13 กันยายน 2545 08:19 น. - comment id 76035
ขอเป็นตะวันให้น้องแก้วนะ
13 กันยายน 2545 10:36 น. - comment id 76039
ขอบคุณค่ะทวดพรระวี ปู่เก๋ และก็พี่ท็อป ที่น่ารักของน้องแก้ว................... จะเป็นตะวันให้น้องแก้วจริงหรือเปล่าคะ ...................อิอิอิ..........................
13 กันยายน 2545 11:54 น. - comment id 76080
เธอบอกว่าจะเป็นดั่งตะวัน ให้ตัวฉันได้อบอุ่นและคลายเหงา เธอบอกว่าจะห่วงใยในตัวเรา ไม่ให้เหงาเศร้าใจอย่างที่เคย อยากจะบอกขอบคุณเธอยิ่งนัก ด้วยความรักที่เธอมีให้เสมอ ฉันวันนี้ยืนอยู่ได้ก็เพราะเธอ อยากบอกเธอ...ฉันรักดวงตะวัน... ..........อึ๋ย...กลอนพาไปอีกแล้ว....... ..............อิอิ.....ให้พี่ท็อป.....
13 กันยายน 2545 13:41 น. - comment id 76115
รสชาติความเดียวดาย คือเครื่องหมายแห่งความกล้า เดียวดายและอ่อนล้า ความเย็นชาของหัวใจ รสชาติของความเศร้า คือความเหงาของหัวใจ เรี่ยวแรงที่หายไป สิ่งที่ได้คือเฉยชา รสชาติของความทุกข์ คือความสุขของเธอนี่นา รสชาติของน้ำตา คือคำว่าเธอทิ้งกัน รสชาติของการลืม คือความปลื้มของเธอนั้น รสชาติความผูกพัน คือความฝันที่ค้างคา รสชาติการลาจาก คือลมปากเธอที่ว่า ตัวฉันดีเกินกว่า ที่จะมาเป็นคนรักเธอ กลอนพาปายหนายม่ายรุ
13 กันยายน 2545 17:29 น. - comment id 76167
แหม.....มาเป็นชุดเลยนะคะปุ๊ก....อิอิ
15 กันยายน 2545 18:25 น. - comment id 76621
ก้อกลอนมานพาปายอะ ม่ายรุ