วันและคืนมัวหม่นหมองเศร้า ทำไมเราจึงเป็นอย่างนี้ ใช้ชีวิตไร้ค่าทุกนาที เธอคนที่เฝ้าคอยอยู่หนใด แต่วันนี้เธอนั้นเข้ามาเคียงข้าว เธอบำบัดความอ้างว้างในหัวใจ เข้ามาเปลี่ยนคืนวันให้สดใส นานแสนนานเพียงใด ฉันขอมอบหัวใจไว้ที่เธอ
28 สิงหาคม 2545 18:53 น. - comment id 71073
อะ...มาแอบแต่งกลอนอยู่ที่นี้เอง เพราะมากๆเลยค๊า หวานจังเลยน๊า....อะ!แอบรอใครอยู่น๊า.....อิอิ
28 สิงหาคม 2545 19:09 น. - comment id 71076
^*^ ^*^ ^*^..ตามมาอิจฉามั่งจิ..ใครน๊า..^*^ ...........................................
28 สิงหาคม 2545 21:35 น. - comment id 71104
ยกน้ำตาลมาเป็นกิโล ก้อไม่เท่ายกกลอนที่น่าโสตสดับเท่านี้เลยจ้า ขอบอก
28 สิงหาคม 2545 22:21 น. - comment id 71133
มารับมอบหัวใจจากเธอจ้า......