น้ำตาฟ้า

น้ำตาฟ้า

สายฝนพรำ....เหมือนตอกย้ำ...ความรู้สึก
ที่เจ็บลึก..........กลางใน.........หัวใจฉัน
คนที่เคย.......บอกว่ารัก.........ว่าผูกพันธ์
เขากลับมา....ทิ้งกัน....ไม่สนใจ
ทั้งที่ความ..จริงนั้น...........ฉันไม่ผิด
ในดวงจิต.....ฉันคิด....แต่จะให้
กลับมาบอก....ว่าฉันนั้น...ดีเกินไป
แล้วจะพูด...ไปทำไม...ให้ป่วยการ
สู้ตัดขาด.....คาวมสำพันธ์....ในวันวันนี้
ไม่ต้องทำ........ท่าที.....ว่าสงสาร
มันเจ็บนะ.......อีกทั้งแสน...ทรมาน
ถ้ารำคาญ.....ก็บอกกัน....ฉันเข้าใจ
ความรู้สึก..ของฉัน.....ในวันนี้
ก็คงมี.........เพียงหยดน้ำ..สีใสๆ
ที่หลั่งริน.....พร้อมน้ำตา....จากฟ้าไกล
เพื่อปิดบัง.......ความทุกข์ใน....ใจตัวเอง				
comments powered by Disqus
  • โคลอน

    27 สิงหาคม 2545 16:48 น. - comment id 70756

    น้ำตาฟ้าน้ำตาฝน
    น้ำตาของคนเจ็บช้ำ
    ไฉนเลยไม่เคยจำ
    ยังเจ็บซ้ำ-ซ้ำอยู่ดี
    
    กลอนเพราะมากค่ะ...น้ำตาฟ้า
    
  • นามา

    28 สิงหาคม 2545 09:45 น. - comment id 70972

    ^--^ มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ^--^
  • วรศรี.

    28 สิงหาคม 2545 12:19 น. - comment id 70993

    **น้ำตาฟ้า**น้ำตาคนปนกันเศร้า
    ไฉนเลยเจ้าจากไปไม่แยแส
    ทิ้งคนดีอย่างนี้ไร้ผู้ดูแล
    เป็นผู้แพ้น่าสงสาร.....สถานเดียว
    
    แต่งได้เพราะมากนะครับ คุณน้ำตาฟ้า แต่บรรทัดที่ 9 อาจจะพิมพ์ผิดพลาดเล็กน้อย โปรดแก้ไขด้วยนะครับ
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน