รัตติกาลผ่านฟ้าเวลาดึก ห้วงสำนึกเตือนใจให้ถวิล น้ำค้างดาวพราวพรูสู่ผืนดิน รวยระรินรสรักจากนภา แสงหิ่งห้อยลอยแข่งแสงจันทร์เจ้า เหมือนแสงดาวพราวสติดวงยิหวา อันความมืดมืดแท้แค่สายตา แต่ชีวามิมืดมิดเพราะจิตใจ อันความรักยากนักจักเข้าถึง ความหวานซึ้งยากนักเกินฝันใฝ่ ความเมตตา ห่วงหา ความเข้าใจ ไม่มีใครเข้าถึงซึ่งตัวมัน
รินทรัฏฐ์ 6 ส.ค. 2545 10:19 น. - ID 19995 
773
4
0
6 สิงหาคม 2545 11:06 น. - comment id 65409
คำสวยจัง อ่านแล้วอยากนั่งมองดาว บนเขาใหญ่
6 สิงหาคม 2545 11:08 น. - comment id 65410
แต่งได้ยอดเยี่ยมค่ะ ว่าแต่..ไม่มีใครเข้าถึงจริงเหรอ รู้สึกหมดหวัง...เฮ้อ
6 สิงหาคม 2545 19:07 น. - comment id 65486
^*^*^*..ส่งแรงจัยให้จ๊ะ ....ผ่านรัตติกาลผ่านฟ้าเวลาดึก
7 สิงหาคม 2545 02:13 น. - comment id 65605
เขียนได้ดีครับ....
15 สิงหาคม 2545 08:24 น. - comment id 67272
เก่งจังจ้ะขนาดมือใหมานะเนี้ย
16 สิงหาคม 2545 20:52 น. - comment id 67806
เนมเองค่ะแต่งกลอนเพาะชอบจังเลยชอบมือใหม่จริงป่าวเนี่ย มีอะไรบอกกันไได้น่ะค่ะ
16 สิงหาคม 2545 20:53 น. - comment id 67807
ดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
16 สิงหาคม 2545 20:53 น. - comment id 67808
ดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
