....เฝ้ามอง...ท้องฟ้า...ฉ่ำฝน มืดมน...หวั่นไหว...ไห้หา มองดู...หยาดฝน...โปรยมา ดั่งม่าน...น้ำตา...พังทะลาย ....เก็บกด...อดกลั้น...นานนัก คนรัก...กลับใจ...ทำร้าย หลับตา...ไล่หยาด...น้ำใส ย้อนลง...อาบใจ...อีกครา ....ปิดบัง...ยังคือ...ตัวฉัน ไหวหวั่น...ซุกซ่อน...อ่อนล้า ใยจึง...เกลียดชัง...นักหนา ใช้แทน..คำลา...หรือไร ....เพียงบอก...สิ้นรัก...ก็พอ ใยหนอ...ต้องมา...ทำร้าย รู้ไหม...ฉันมี...หัวใจ ดวงใจ...ทำไม...ร้ายนัก ....ไม่เคย...จะรู้...เหตุผล หนึ่งคน...ที่ฉัน...แสนรัก นึกเกลียด...ก็มา...ตีจาก ออกปาก...ทำลาย...ย่ำยี ....สิ้นค่า...คำคน...จนสิ้น แทบแทรก...แผ่นดิน...หลีกหนี ได้ค่า...ตอบแทน...ภักดี เจ็บช้ำ...ชีวี...จนตาย
2 สิงหาคม 2545 23:05 น. - comment id 64627
เศร้านัก...ก็พัก...สักหน่อย จะคอย...ปลอบใจ...ให้หาย ชีวิต...ไม่เปลี่ยว...เดียวดาย คงคลาย...จากรัก...สักวัน เมื่อเรา...หมดทุกข์...สุขล้น เมื่อพ้น...จากความ...ยึดมั่น ไม่นาน...ก็ต้อง...จากกัน ช่างมัน...สู้ไว้...หัวใจ ลองนึก...หกคำ...จำมั่น สักวัน...มันต้อง...ทิ้งไป เมื่อเขา...ไม่มี...หัวใจ ดีใจ...นึกไว้...เป็นจริง อย่าเศร้าเลยนะจะค่อยปลอบโยนให้ ให้กลอนบทสุดท้ายช่วยให้สนุกนะ ไม่เป็นไรหรอกคิดไว้เถอะ ว่า สักวันมันต้องทิ้งเรา จะได้ไม่ทุกข์
2 สิงหาคม 2545 23:10 น. - comment id 64629
มาเป็นกำลังใจให้จ๊ะ...อดทนไว้น๊า
3 สิงหาคม 2545 02:14 น. - comment id 64651
มาให้กำลังใจด้วยคนนึง...
10 สิงหาคม 2545 01:16 น. - comment id 66240
ขอบคุณพี่ๆทุกคนมากเลยค่ะที่มาช่วยเป็นกำลังใจให้ทะเลดาวค่ะ
19 เมษายน 2546 14:44 น. - comment id 128312
เป็นกำลังใจให้น้องเช่นกันนะคะ ออกไปมองฟ้าสิค่ะ แล้วจะดีขึ้น