นึกถึงบทกวีบทนั้น..... ที่เธอฉันผลัดกันแต่งคนละวรรค รวบรวมเรื่องราวตั้งแต่คราวเริ่มรู้จัก จนกลายเป็นความรักและผูกพัน ในบทกวีบทนั้นมีสัญญา..... ว่าเธอจะกลับมาคอยปลอบขวัญ ฉันจึงรอแม้นานวัน เพื่อสร้างฝันตามคำมั่นระหว่างเรา ทุกวันนี้..... ยังรอเธอคนดีอยู่ที่เก่า มีความหวังลางเลือนเหมือนเป็นเงา คอยนั่งเผ้าเรารอ ขอเธอคืน กลับมาเถอะ..... เพื่อเช็ดน้ำตาเปื้อนเปรอะยามสะอื้น ยังรักเธอเสมอไม่เผลอไปเป็นอื่น รอวันยิ้มชื่นเมื่อเธอคืนมาปลอบโยน
ไส้ดินสอ 29 ก.ค. 2545 17:21 น. - ID 19533 
644
6
0
29 กรกฎาคม 2545 18:09 น. - comment id 63667
เศร้าจังตอนจบน่ะ... ก็คงต้องรอต่อทุกเวลา เผื่อเธอมาหาเราก็คงดี
29 กรกฎาคม 2545 19:49 น. - comment id 63689
รอต่อไป เอาใจช่วยจ้า
29 กรกฎาคม 2545 20:40 น. - comment id 63722
อื้อออออออออ สะเทือนใจ ไงก็ไม่รู้
29 กรกฎาคม 2545 22:57 น. - comment id 63743
เศร้า
30 กรกฎาคม 2545 14:11 น. - comment id 63900
เศร้าจัง!
30 กรกฎาคม 2545 14:42 น. - comment id 63908
ยังจดจำ...กวีบทนั้น ที่เธอ-ฉัน ร่วมกันแต่งร่วมกันสาน รวบรวมเรื่องราวของวันวาน จนกลายเป็นความผูกพันในใจ ยังไม่ลืม...กวีบทนั้น ที่เธอฉันช่วยกันเขียนขึ้นมาใหม่ รัก.......คิดถึง.......ห่วงใย เธอรู้อะไรไหม...มันไม่ใช่แค่บทกวี
31 กรกฎาคม 2545 02:18 น. - comment id 64039
พี่เข้ามาอ่านแทบทุกครั้ง แต่ไม่ค่อยได้ฝากอะไรไว้..... วันนี้เลยมาเขียนหน่อยนึงจ้า..... ชื่นชมผลงานจ้า......
31 กรกฎาคม 2545 07:51 น. - comment id 64074
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุก ๆคนจ้า
29 พฤศจิกายน 2545 13:29 น. - comment id 98493
เพิ่งเข้ามาอ่านนะ แต่ทำไมเศร้าจังเยย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
