ตอบไม่ได้ว่าทำไมใจรักเธอ คงเพราะเผลอไปมั้งยั้งไม่ไหว บอกความจริงเธอคงขัดอึดอัดใจ ทำอย่างไรเธอไม่โทษโกรธฉันเลย ก็เห็นหน้ากันทุกวันฉันจึงเผลอ หลงรักเธอจนได้ใจเฉลย แอบเก็บไว้ทำเหมือนเพื่อนคุ้นเคย ไม่ยอมเผยรักอาจล้นจนใจพัง กลัวเหลือเกินว่าสักวันฉันบอกเธอ อาจต้องเก้อเศร้าหมองต้องผิดหวัง ขอเพียงเธอยอมรับได้ให้รับฟัง ฉันเผลอไปรักเพื่อนไม่เหมือนเดิม คิดอยู่ตั้งหลายวันฉันต้องบอก ทำเป็นหลอกตัวเองเก่งหึกเหิม ปลุกหัวใจให้หาญกล้ายิ่งกว่าเดิม สวดคาถาช่วยเสริมเพิ่มอวยชัย โอมเพี้ยง! ว่าคาถาครบจบที่พัน เตรียมประจัญบอกรักชักหวั่นไหว เท้าสะดุดหยุดกึกระทึกใจ เอ๊ะ ! นั่นใคร ? ใกล้สนิทแนบชิดเธอ ฯ
24 กรกฎาคม 2544 12:41 น. - comment id 6326
วรรคสุดท้ายของบทที่สามขอแก้เป็น "ฉันเผลอพลั้งรักเพื่อนไม่เหมือนเดิม"
24 กรกฎาคม 2544 14:20 น. - comment id 6331
อิอิ.....ต่อไปก็สวดคาถาซักสามรอบก็พออ่ะ...ภีม(^___^)
24 กรกฎาคม 2544 14:55 น. - comment id 6332
สะดุดกึกเลยล่ะครับ
25 กรกฎาคม 2544 01:05 น. - comment id 6354
ทีหลังอย่าสวดนานสิคะเลยไม่ทันกาลเลย
25 กรกฎาคม 2544 06:43 น. - comment id 6388
เขียนได้ดีมากครับ ภีม ทั้งลีลากลอน และรสความ .... เวลาอ่านทำให้ลุ้นว่าจะได้บอกรักหรือเปล่า ....แล้วมาหักมุมเป็นสะดุดไป...
25 กรกฎาคม 2544 06:58 น. - comment id 6393
ขอบคุณครับโคลอน วนา คะน้า และวฤก
25 กรกฎาคม 2544 07:04 น. - comment id 6396
กลอนน่ารักมากค่ะ...
25 กรกฎาคม 2544 07:04 น. - comment id 6397
กลอนน่ารักมากค่ะ...
25 กรกฎาคม 2544 07:06 น. - comment id 6398
กลอนน่ารักมากค่ะ...
25 กรกฎาคม 2544 07:25 น. - comment id 6404
ขอบคุณจ้าลีน
25 กรกฎาคม 2544 09:29 น. - comment id 6420
อิอิ ชอบครับชอบ
28 ตุลาคม 2544 04:16 น. - comment id 16357
น่ารักดี