ดื่มไวน์ให้ความเศร้า มีความเหงาอยู่เคียงข้าง แกล้มด้วยความอ้างว้าง ตามลำพังในห้องนอน ร้องไห้ไปทำไม ซบหน้าไปลงกับหมอน ไม่มีใครอาทร ไม่ง้องอนให้ใครมา ร้าวรอนใจหมองหม่น แสนทุกข์ทนปนน้ำตา ร้าวใจโหยไห้หา เพราะมิอาจจะตัดใจ ยอมเจ็บเจ็บเพียงฉัน ทนกับมันความหมองไหม้ ยอมรับมันเอาไว้ ให้ฉันเจ็บฉันจะทน