ใต้แสงดาวพราวแพรวแวววะวับ หิ่งห้อยขยับระยับสวยด้วยแสงเด่น ลมพัดโชยโบยโบกโชกฉ่ำเย็น มิวายเว้นเป็นเช่นนี้ทุกวี่วัน แต่วันนี้แสนดีมีสุขยิ่ง ฉันแอบพิงอิงเธอไว้ให้สุขสันต์ คอยคลึงเคล้าเฝ้ากอดพลอดทั้งวัน จวบจนจันทร์ผันเยือนเพื่อนราตรี แม้ดวงจันทร์ปันแสงแข่งดวงดาว ดาราพราววาวไปให้แสงสี หิ่งห้อยน้อยค่อยขยับสลับกันดี แต่ราตรีนี้ไม่งามยามขาดเธอ เธอนั้นหรือคือจันทร์อันอำไพ คือแสงไฟในหิ่งห้อยค่อยบินเสมอ ดั่งแสงดาวพราวนภาน่าพร่ำเพ้อ ฉันจึงเผลอหลงเธอละเมอคอย