ฉันทำผิดลงไปด้วยใจหลง ทำได้ลงกับคนที่รักฉัน ความรักที่เธอนั้นให้แก่กัน แต่ว่าฉันไม่เห็นค่าราคาดี ฉันกลับไปรักคนเก่าเฝ้าคอยหา เขาไม่มาพาฉันนั้นหมองศรี ตัวของฉันนั้นมันไม่มีดี ด้วยหมดที่ในใจจะให้เธอ ฉันรับรักเธอลงไปด้วยใจเหงา เพราะถูกเขาคนเก่าทิ้งให้เฝ้าเพ้อ แต่คำพูดที่ฉันรับรักบอกเธอ เพราะใจเผลอไร้ที่จะเหนี่ยวนำ ใจของฉันให้เขาคนเก่าหมด ไม่มีทดไม่มีแทนเพราะถลำ ลึกลงไปในใจทุกวี่วัน ทำให้ฉันไม่อาจลืมซี่งวันวาน อยากรักเธอคนใหม่ด้วยใจซี่อ อยากยึดถือรักแท้เป็นแก่นสาร แต่ด้วยใจไม่อาจฝืนลืมเลือนกาล ที่เลยผ่านจากเขาแสนเศร้าใจ ฉันเหมือนหลอกเธอลวงเธอให้อาสัญ เพราะทั้งวันใจฉันคิดเผลอไผล ไม่ได้คิดถึงเธอเลยดวงใจ แต่คิดไปถึงคนเก่าฉันเฝ้ารอ ฉันรับผิดแต่โดยดีไม่มีแก้ ด้วยฉันแพ้ใจตัวแสนมัวหนอ ยอมคุกเข่าต่อหน้าเพื่อเฝ้ารอ แล้วจึงขอฟ้าลงทัณให้สาใจ
2 กรกฎาคม 2545 20:06 น. - comment id 58544
เพราะมากค่ะ แต่คราวหน้าคราวหลังให้รักคนที่เขารักเราดีกว่านะคะ
3 กรกฎาคม 2545 01:38 น. - comment id 58579
เพราะดีค่ะ
3 กรกฎาคม 2545 09:07 น. - comment id 58602
เหอ สงสารคนนั้นนะ
3 กรกฎาคม 2545 21:39 น. - comment id 58685
ง่า...น่าฉงฉาน...ผู้ยิ๋งจัง...(#_#) แต่บทกลอนสื่ออารมณ์ออกมาได้ชัดเจนเลยค่ะ