เคยเห็นไหมดอกไม้เข้มแข็ง ในยามลมแรงจะปลิดกลีบไหว เคยเห็นรึเปล่าก้อนหินที่ไร้ใจ แต่แอบร้องไห้ทั้งที่ดูอดทน เคยเห็นไหมท้องฟ้าเหงา แสร้งหาดาวมาปิดบังความหมองหม่น เคยเห็นไหมหาดทรายยามไร้ผู้คน ที่ใช้เสียงคลื่นกลบความร้าวรนในยามเงียบงัน เคยเห็นไหมคนโง่อวดฉลาด คิดว่าตัวเองเก่งกาจแต่ที่จริงไหวหวั่น เคยเห็นไหมคนที่ยิ้มได้ในทุกวัน แต่แท้จริงนั้นแค่ยิ้มเยาะความร้าวหวั่นของตัวเอง
17 กรกฎาคม 2544 08:52 น. - comment id 5510
เพราะมากน่ะครับยังแคร์ อย่าท้อใจน่ะครับ เกิดมาทุกคนก็ต้องเคยเสียใจบ้าง จะมากหรือน้อยก็คือเสียใจ อย่ากลุ้มใจกับมันมากน่ะ ซักวันเราจะทำใจรับกับมันได้เอง
17 กรกฎาคม 2544 09:55 น. - comment id 5515
เพราะมากที่สุด ชอบมากค่ะ ไม่รู้เป็นอะไรชอบ กลอนแบบนี้จังเลยค่ะ แต่งมาอีกนะคะ
17 กรกฎาคม 2544 10:17 น. - comment id 5518
เพราะมากๆเลยค่ะ ยังแคร์
17 กรกฎาคม 2544 10:42 น. - comment id 5522
ยังแคร์แต่งกลอนอะเศร้าแต่ลุงป๋องก็ชอบทุกบทเลยอะ อ่านแล้วซาบซึ้ง แต่ยังแคร์อย่าซึมเศร้าไปกลับบทกลอนของตัวเองนา อิอิ สู้ๆๆยังแคร์
17 กรกฎาคม 2544 10:59 น. - comment id 5523
เพราะมากจ๊ะ..แต่เศร้าจัง!...
18 กรกฎาคม 2544 01:19 น. - comment id 5545
เพราะมาก ความหมายดีค่ะ
18 กรกฎาคม 2544 08:17 น. - comment id 5590
ขอบคุณกำลังใจจากทุกคนนะคะ ทั้งภพ(( เราจะพยายามนะ)) คะน้า(( แล้วจะแต่งมาอีกจ้า ถ้ามีคนชอบนะ เห่อะๆๆ)) ลีน (( ขอบคุณมากๆน๊า)) ลุงป๋อง(( มันก็ต้องมีบ้างอ่ะลุงป๋อง แต่ว่าๆ ยังแคร์จะพยายามเข้มแข็งนะ สัญญา)) โคลอน(( พอดีมันอยู่ในช่วงอยากเศณ้าง่ะ อิๆๆ แล้ววันหล
17 กันยายน 2544 12:26 น. - comment id 11886
ชอบบทนี้มากเลยค่า เคยอ่านครั้งนึงแล้ว ตอนที่พี่ส่งให้ทาง icq แต่พอมาอ่านอีก ก็ยิ่งชอบขึ้นทุกทีๆ