สายป่านเส้นสุดท้ายขาดลงแล้ว คงไม่แคล้วเราสองต้องเอ่ยลา ปลดปล่อยกันและกันไปเถิดหนา รู้ดีว่ายิ่งรั้งยิ่งทรมาน ถอยออกมามองภาพระหว่างเรา สะท้อนเงาร้าวลึกเกินประสาน ปล่อยไว้คงแหลกสลายไปตามกาล ความผูกพันคงรานไม่เหลือดี ไม่สงสัยกับความรักที่เธอให้ หากทิษฐิในใจเรายังเต็มปรี่ ความเชื่อมั่นไม่ยอมลงให้กันนี้ ทำให้รักเหลือที่จะเยียวยา เมื่อสองสิ่งไม่อาจไปด้วยกันได้ จำต้องคลายมือที่จับกันแน่นหนา เมื่อต่างเห็นความเชื่อมั่นและศรัทธา อยู่เหนือกว่าความรักอยู่มากมาย อยากรักษาความเป็นตัวของตัวเอง ไม่หวั่นเกรงแม้รักจะหลุดหาย ยินดีรับความเศร้าโศกที่กล้ำกราย เป็นสุดท้ายที่เหลือไว้ให้ภูมิใจ
monki 16 มิ.ย. 2545 08:00 น. - ID 16741 
643
3
0
16 มิถุนายน 2545 13:05 น. - comment id 55863
บุราณยิ่งนัก....มิเคยได้เชยชม
16 มิถุนายน 2545 19:14 น. - comment id 55916
หากอยู่ด้วยกันแล้วไม่เข้าใจกันบางทีการแยกทางก็เป็นอีกทางเลือกที่น่าจะดีที่สุด...หรือเปล่านะสู้สู้ค่ะ^&^
16 มิถุนายน 2545 19:21 น. - comment id 55921
เห็นด้วยจ้ะ ดีกว่าฝืนกันให้ทรมาน
26 มิถุนายน 2545 21:07 น. - comment id 57828
ขอบคุณค่ะ ที่มาอ่าน แต่ว่าโบราณไงเหรอ ไม่เข้าใจอ่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
