ท้อแท้ ยามสอดส่ายตาแลชะแง้หา สิ้นทั้งญาติขาดทั้งมิตรชิดกายา สุดเขตตาคือดงพฤกษ์พงไพร ค่างชะนีไหวหวีดกรีดเสียงก้อง ประสานพ้องเสียงธารซ่านน้ำใส ลมรำเพยซึ้งโศกโยกกิ่งไทร เสียดแทงใจคนเหว่ว้าอนาทร ลำไผ่สีเสียดกอล้อความเปลี่ยว หมู่เมฆเขียวโอบกอดยอดสิงขร หยาดน้ำค้างลิ่วไหลกลิ้งใบบอน เหมือนคนจรเคว้งคว้างหมดทางไป.
พรระวี 14 มิ.ย. 2545 20:57 น. - ID 16666 
766
1
0
14 มิถุนายน 2545 22:11 น. - comment id 55622
หลงทางอ้างว้างเหว่ว้า ไร้ค่าไร้ใครคอยห่วงหา ไม่มีแล้วดวงใจวันผ่านมา เขา..ไม่เคยซึ้งค่าและรู้ใจเราดีพอ.. ไม่สบายค่ะวันนี้..เป้นไข้ขอลาไปนอนนะ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
