ร้องไห้...ขี้มูกโป่ง

burst

โปรดจงอย่าหันมองกลับมา
ฉันได้แต่เบือนหน้าหลบหนี
ได้โปรดเถอะนะ...คนดี
น้ำตาครั้งนี้มันน่าอาย
ลูกผู้ชายอกสามศอก
กลับถูกเค้าหลอกทำร้าย
เหมือนน้ำเทลงทะเลทราย
น้ำตาฉันยิ่งไหลยิ่งดิ่งจม
รู้มั้ยฉันในตอนนี้
มีแต่ความรู้สึกที่เกินจะข่ม
มันเตลิดทั้งใจทั้งอารมณ์
หน้าแดงอกตรมระทมใจ
น้ำมูกใสใสไหลลงปาก
แต่ไม่อยากเลียมันให้หาย
เวลาหายใจออกทีไร
เป็นลูกโป่งใสใสไหลออกมา
หน้าตาบูดเบี้ยวหน้าชัง
ได้แต่เอามือบังตรงหน้า
โปรดอย่าหันมองกลับมา
ฉันอายเกินกว่าอธิบาย
เปลี่ยนจากความเห็นใจ....เป็นทิชชู
ฉันว่ามันจะดูดีกว่าไหม
เอามาเช็ดน้ำมูกน้ำลาย
ที่เหลือปล่อยให้ใจ...ลืมเอง
อารมณ์จริงๆเวลาร้องไห้นะเนี่ย เค้าอายนะ				
comments powered by Disqus
  • mono

    10 มิถุนายน 2545 19:06 น. - comment id 55008

    ช่าย ๆ  มันเศร้ามากก  และก็น่ารักมาก ๆ เลยล่ะ  กลอนเนี้ย...5555
  • ผีเสื้อปีกบางฯ

    10 มิถุนายน 2545 20:28 น. - comment id 55024

    5555555
    ร้องไห้ได้น่าเกลียดจัง
  • หว่ออ้ายหนี่ หนี่หว่ออ่าย

    10 มิถุนายน 2545 21:11 น. - comment id 55027

    อืม  อิอิ  ยื่นทิชชูให้ ^-^  อย่าร้องไห้มากนะเดี๋ยวขี้มูกโป่ง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน