เผลอ..

หมอกจาง

คิดถึงนะ...
แม้จะรู้ว่ามันผิด..
แต่ก็ไม่อาจห้ามใจไม่ให้คิดถึง
เธอ..ก็มีคนของเธอ
และฉัน..ก็มีคนของฉัน
แต่ทุกๆครั้งที่สบตา...
หวาน..และอ่อนไหว
ได้แค่เพียงฝากความอาทรไปกับสายลมแผ่ว
และฝากคำว่ารักไปกับทุกๆหยาดน้ำค้างแรกเช้า
ด้วยว่า..แม้จะผิด
น้ำคำและน้ำใจที่เร้นซ่อน..ก็คงไม่กระทบใจอื่นให้เจ็บช้ำ..				
comments powered by Disqus
  • กล้วยตาก

    6 มิถุนายน 2545 13:13 น. - comment id 54318

    ก็ดีนะแต่ลาวไปนิว
  • MW

    6 มิถุนายน 2545 15:03 น. - comment id 54327

    I like your poem.  Do not concern others opinion too much.  Sometimes people can be so mean.  
    
    Anyway, I hope that it is only a poem, not a true story.  Since it will hurt someone really bad later, not that it will not hurt as you think.
  • monki

    6 มิถุนายน 2545 17:43 น. - comment id 54348

    เข้าใจเลยค่ะ อารมณ์เนี๋ยะ
  • ละอองน้ำ

    6 มิถุนายน 2545 19:28 น. - comment id 54379

    ทำไมความรักถึงผิด  เพราะเราไม่ได้รักคนคนเดียวนะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน