เปิดไดอารี่เล่มเก่าที่เธอให้ อ่านข้อความที่เขียนไว้แล้วร้องไห้ ไม่มีอีกแล้ววันคืนที่สุขใจ มีเพียงรอยหม่นไหม้ของเวลา เขียนความรู้สึกต่อเติมและเพิ่มต่อ เพื่อให้รู้ว่าการรอไม่มีค่า เธอไม่สงสารกับความทรมานของน้ำตา คนที่เจ็บจึงอ่อนล้า..ท่วมท้นใจ ปิดไดอารี่เล่มเก่าที่เคยสุข เพราะวันนี้ฉันทุกข์แทบไม่ไหว เธอจะรู้ไหมว่ารักเพียงใด ฉันรักเธอจนหมดใจแล้วจริงๆ
ต้นไผ่ 5 มิ.ย. 2545 14:17 น. - ID 16262 
863
4
0
5 มิถุนายน 2545 14:44 น. - comment id 54063
ไดอารี่ นี่เป็นเหมือนที่เก็บเรื่องราวของชีวิตเราจริง ๆ เลยเนอะ
5 มิถุนายน 2545 16:31 น. - comment id 54072
เก็บเรื่องราวในไดอารี่หน้าเก่าๆให้เป็นบทเรียนในไดอารี่หน้าใหม่ๆนะคะ คิดถึงจัง ^_^
5 มิถุนายน 2545 19:57 น. - comment id 54147
ไดอารี่หน้าเก่าๆ อ่านแล้วคงไม่เศร้าทุกหน้ามั้งคะ หน้าไหนอ่านแล้วเศร้าๆ ก็ข้ามไปก่อน แหะแหะ
6 มิถุนายน 2545 12:17 น. - comment id 54317
ค่า คิดถึงทุกคนจังเลย
7 มิถุนายน 2545 10:53 น. - comment id 54448
เป็นครั้งแรกที่ได้เข้ามาในเวปนี้ ลองเข้ามาอ่านดูแล้ว อืมนะ มีความรู้สึกตรงใจ ทุกสถานะ ทุกรูปแบบ เช่นบทกวีบทนี้ สื่อความรู้สึกจิตใจลึกๆ ได้ดีมากค่ะ ไดอารี่ที่ว่าไม่ได้หมายความถึงสมุดเล่มเดียวแต่เพียงเท่านั้น แต่สื่อได้ถึงการนึกถึงความรู้สึกที่แต่ก่อนเคยได้เจอได้สัมผัส จากคนคนหนึ่ง...
8 มิถุนายน 2545 10:16 น. - comment id 54627
ค่า ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่เพิ่มอีกคนนะคะ เข้ามาที่นี่ไม่มีผิดหวังแน่นอน ถ้าคุณเป็นคนๆหนึ่งที่รักบทกวี และยังศรัทธากับสิ่งที่เรียกว่าความรัก ที่นี่เป็นบ้านหลังหนึ่งที่อบอุ่นทีเดียวค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
