ลมรำเพยเคยคุ้นละมุนจิตพาให้คิดหวนนึกระลึกถึงสนธยาใกล้ค่ำครุ่นคำนึงหวังวอนหนึ่งลมรักผ่านทักทายล่วงเลยกาลผ่านไปเข้าวัยแก่กลางกระแสเชี่ยวกรากความหลากหลายเรี่ยวแรงหดหมดหวังซังกะตายจำใจพ่ายร้างรักอยู่ดักดานละครแห่งชีวิตใกล้ปิดฉากเหลือเพียงซากทรงจำถ้อยคำหวานเวทีว่างร้างฝันอันตรธานรอปิดไฟรูดม่านตราบนานเนาลมยังร่ำรำเพยแผ่วเชยชิดพัดพาจิตบินโบกสู่โลกเหงาตะวันรอนอ่อนแรงสิ้นแสงเงาความรักเล่า โบยบินสู่ถิ่นใด