ถึงพี่แก้ว...กลิ่นแก้วหอมกรุ่นตามลมหนาว ภาพเก่ายังพราวพร่างไสว จรดลึกแนบแน่นมิเหินไกล แม้ใจหวนไห้เกินหานทาน
มาเถิดมาหาอย่าไปไหน ได้โปรดฟังใจข้าเรียกขาน กลับมาชูช่อและเบ่งบาน เนิ่นนานงามงดเป็นปานใจ
เจ้าเอ๋ย เจ้ารัก เจ้าดอกแก้ว แม้แคล้วจากข้าไปหนไหน ใจข้าจะมีอยู่ไม่ไกล มอบให้แม้ใบจะโรยรา
ศิวสิโรมณิ Wednesday 10.58 p.m., January 13, 2016