ภาวนา
มวลภมร
เมื่อถึงคราว เราสอง ต้องไกลห่าง
ด้วยหนทาง แต่งกัน หวั่นใจไหว
เคยอิงแอบ แนบข้าง มิห่างไกล
สุขหัวใจ ยามอยู่ คู่เคียงเธอ
เคยประคอง เคียงอยู่ เป็นคู่ชิด
แนบสนิท กายกัน นั้นเสมอ
ยามต้องห่าง ไกลกัน พลันละเมอ
เกรงใจเธอ ผันเปลี่ยน เวียนผันแปร
ภาวนา ด้วยใจ ให้ได้รู้
หากรักเรา ยังอยู่ เป็นรักแท้
ขอให้รัก คงมั่น ไม่ผันแปร
ถึงหากแม้ ใครไหน มาใกล้กัน
ภาวนา ด้วยใจ อีกสักครั้ง
ว่าเธอยัง มั่นใจ ไม่แปรผัน
ยังคงรัก ภักดี ในสัมพันธ์
ยังรักกัน ไม่หวั่น แม้ห่างไกล
เพราะว่าห่าง เหลือเกิน กินครึ่งฟ้า
เพราะห่างตา ขอใจ อย่าหวั่นไหว
แม้คงมั่น ยังแอบหวั่น ในหัวใจ
เกรงคนใกล้ ทำให้ ใจเปลี่ยนแปลง
...มวลภมร..
..ภาวนา..