นั่งหงอยเหงาใต้เงาไม้ไร้คนเห็น
มองจันทร์เพ็ญเด่นดวงบนห้วงหาว
คิดถึงคนอยู่ไกลถอนใจยาว
ไม่มีข่าวเงียบหายมาหลายวัน
คืนนี้ฟ้ากระจ่างสว่างไสว
แต่หัวใจติดหล่มจมโศกศัลย์
ตั้งคำถามหัวใจไยผูกพัน
เอ๊ะ ! เสียงนั่นคุ้นชินในจินตนา
เอ่ยไหว้วอนอ้อนจันทร์คล้ายขวัญหาย
ดั่งกระต่ายต่ำศักดิ์เสียนักหนา
จึงเจียมตนจนจุกทุกเวลา
แต่แหงนหน้าเต้นหะหายตะกายจันทร์
อันที่จริงความรักศักดิ์สูสี
ไม่ควรที่กระต่ายเตี้ยจะเสียขวัญ
เพราะนิยามความรักศักดิ์เท่ากัน
มิมีชั้นกั้นดักความรักใด
แต่คงยังนั่งเหงาในเงาร่ม
ยังดิ่งจมปมหนึ่งซึ่งเกิดใหม่
ถ้าคืนนี้มียิ้มอิ่มหทัย
จันทร์ลับไปแต่คืนมีทวีคูณ
จะกลายเป็นราตรีทวีเทวษ
อยู่กับเศษซากถวิลที่สิ้นสูญ
จะขมขื่นกลืนกล้ำช้ำอาดูร
แม้เทิดทูนความรัก...จำหักใจ
มิดิ้นรนบนความเสี่ยงไปเคียงข้าง
ขออยู่ห่างแม้ว่าน้ำตาไหล
กระต่ายเต้นมินานก็ผ่านไป
พอฟ้าใสใดเคยหมาย...กระต่ายลืม
2914
4
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
