ไยอยากหยุดคิดถึงซึ่งหยุดยากยิ่งพลั้งปากห้ามจิตยิ่งคิดถึง
เจ้าหัวใจใสซื่อนี่ดื้อดึง
ยิ่งหยุดยั้งยังทะลึ่ง ดึงอย่างไร
จะคิดถึง จะคิดถึง รำพึงคิด
ก็ฤดีมีสิทธิ์ผิดตรงไหน
มิเคยแอบมุบมิบหยิบยืมใคร
จ้าวหัวใจใสซื่อก็คือเธอ
การยั้งยุดฉุดดึงจึงมิชอบ
ใจจะตอบซึ้งซึ้งคิดถึงเสมอ
นั่งคิดก่อนนอนคิดกลับหลับละเมอ
คิดถึงเก้อไม่ถึงบ้างก็ช่างใจ
จึงมิเป็นเรื่องด่วนควรรอนสิทธิ์
ขอปล่อยจิตคิดถึงซึ่งสดใส
ลิ้มรู้สึกซึ้งซึ้งคิดถึงไป
ที่ควรใครมีสิทธิ์คิดถึงกัน
คิดถึงมากทุกทีไม่มีน้อย
คิดถึงบ่อยก็ดีเป็นสีสัน
ความคิดถึงเหมือนน้ำตาลหวานชีวัน
เติมหัวใจหวานพลันทั้งวันคืน
อยากบอกเธอคำหนึ่ง "คิดถึงค่ะ"
อย่าเอะอะไปเชียวเดี๋ยวคนตื่น
จะพากันยิ้มเยาะหัวเราะครืน
ให้ฉันยืนแก้มแดงเป็นแตงโม