เป็นแกะดำในหมู่ผู้ท่องเที่ยวคล้ายโดดเดี่ยวในหมู่ผู้พลุกพล่าน
ตากแดดลมชมจุดอุทยาน
วัดโบราณซากโซสุโขทัย
กดชัตเตอร์เผลอจิตคิดวูบวาบ
นึกเห็นภาพวัด วัง ที่ตั้งใหม่
แปดร้อยปีที่ผ่านนานเกินไป
มีสิ่งใดจีรังมิพังทลาย
"ได้คุยกันวันละนิดหายคิดถึง"
หากคำนึงถึงกาล ผ่าน สลาย
เกรงความเนิ่นนานวันคืออันตราย
แต่ "คิดถึงคงไม่หาย "ง่ายดายนัก
อาจอยู่ไม่เท่าสถานโบราณซาก
อาจไม่มากกว่าเราอยู่และรู้จัก
อาจเท่าวันมั่นคงและจงรัก
แต่ไม่ถึงกึ่งหลักปักพันปี
อาจอยู่เท่าเวลาส่วนอันควรอยู่
เท่าใจผู้คงมั่นทุกวันวี่
แต่ถ้าหากหัวใจมิไยดี
ความคิดถึงหายที่ไม่มีใจ
วัดโบราณนานยิ่งเหลือสิ่งฝาก
ความคิดถึงหายจากเหลือซากไหม
จะเดินถ่ายรูปเล่นได้เช่นไร
จะมีใครชมฉากซากโบราณ
(ภาพวัดมหาธาตุ อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย )