ภาพรัก
กันนาเทวี
โอ้รักเอยเคยไหมสมใจบ้าง
บนเส้นทางว่างเปล่าสุดเศร้าแสน
ต้นไม้สวยดอกไม้งามท่ามดินแดน
ฟ้าเมืองแมนใสสว่างงามพร่างพราย
มีใครหนึ่งเดินเข้ามาในใจ
ห่างแสนไกลคิดถึงคะนึงหาย
เสกสรรคำพร่ำฝันพรรณราย
แต่เป้าหมายสวนทางอย่างสิ้นเชิง
หมดเวลาจบบทเพลงบรรเลงแว่ว
หายใจแผ่วหมดแรงเคยหลงเหลิง
หมดสิ้นคำใดใดอย่างไร้เชิง
ความยุ่งเหยิงป่วนใจไม่รู้ทาง
รู้รู้อยู่แต่ใจไม่ยอมรับ
ต้องมนต์กลับจำไกลผลักใจห่าง
เสียงเงียบงันราตรีนี้อำพราง
รอรุ่งสางฟ้าใสใจหม่นมัว
ภาพอดีตกรีดรอยคอยทาบทับ
เหมือนดังกับฝังรูปไว้ในห้ว
จะลบเลือนปวดใจไหวระรัว
เตือนรักตัวรักตนทนฝืนใจ
รุ่งทิวาจวบราตรีช่างยาวนัก
ศรพิษปักอับจนหนทางไฉน
เหมือนโลกใกล้แตกดับลับลาไป
หมดแรงใจคิดหวนทวนความจริง
คนคนนั้นก้าวไปจากใจแล้ว
เหลือแต่แนวปวดช้ำระกำยิ่ง
ไม่กล่าวโทษใครหนึ่งเคยพึ่งพิง
ปล่อยใจนิ่งสงบพักเก็บรักวาง...