ฟ้าอึมครึมทึมคล้ำสีดำมืด
ดาวตกวืดจากฟ้าลงมาดับ
ดวงจันทร์เพ็ญเร้นหลบเมฆกลบทับ
ดูปุบปับฉับหายคล้ายตัดเล็บ
อาจเราเคยก่อเรื่องให้เคืองขัด
จึงถึงนัดที่เราเหงาและเจ็บ
ไม่โผล่หน้ามาทักเลยสักเว็บ
แต่เราเก็บใจรอไม่ขอพัก
หาเหตุผลเป็นสิบขึ้นหยิบยก
พยายามปลงให้ตกว่าอกหัก
แต่หัวใจใสซื่อก็ดื้อนัก
ยังคงปักหลักคอยคนลอยลับ
ที่ยังเร้นเย็นเยียบเงียบสงบ
จนทุกข์ทบถั่งโถมเข้าโจมจับ
ทำได้เพียงนั่งร้องอย่างข้องคับ
ตามระดับอารมณ์ที่ขมนัก
ความรู้สึกลึกยิ่ง...ดิ่งนรก
ดวงดาวตกจากตามาจมปลัก
ฟ้าดำพืดมืดตื๋อ...นี่หรือรัก
มิรู้จักรักผ่านปานลมพัด
ห้ามตัวเองกี่ครั้งก็ยังคิด
ห่วงสุดจิตสุดใจ...ใครอาจตัด
สายสัมพันธ์อันปลูกขึ้นผูกมัด
จะจำกัดตัดใย....อย่างไรนะ?