"คิด...ถึงใครคิดถึงคนอาจหม่นไหม้ถึง...แสนไกลใฝ่คะนึงคิดถึงเขาใคร...หนอใครหลบเร้นไม่เห็นเงา "เธอไม่เดาเฝ้าถามเอาความจริงจะตอบได้อย่างไรแม้ใจรู้แต่อดสูเกินเอ่ยเลยต้องนิ่งเกรงยินคำตำหนิหรือติติงเป็นผู้หญิงมิควรด่วนเปิดใจจะเอ่ยตอบตรงตรงคงตอบยากแม้จะเอ่ยจากปาก...หากเฉไฉแล้วแต่จะตีความเอาตามนัยคิดถึงใคร "ที่ใจเขา-เราตรงกัน"คงจะเป็นคำตอบชอบด้วยเหตุมิได้ตอบส่งเดชชวนขำขันมิเคยมีใครอื่นขอยืนยันที่คิดถึงทุกวันนั้น...คนเดียว