ไดอารี่วันที่เก้อ

Prayad

ไดอารี่สีดำค่าล้ำนัก
บันทึกรักหนักอึ้งซึ้งมิหาย
อ่านทบทวนความหลังคลั่งเจียนตาย
เมื่อบั้นปลายรักสิ้นเขาผินพักตร์
จะเก็บไว้ทำไมไดอารี่
จ่ออัคคีเผาซ้ำระกำหนัก
อดีตกาลหวานล้ำกับคำรัก
ไฟผลาญผลักเป็นเถ้าอย่างเศร้าใจ
แล้วรองสายชลนัยน์ที่ไหลย้อย
ต่างน้ำคอยราดรดเพลิงหมดไหม้
บันทึกความขมขื่นกลับคืนไป
ในกองไฟไดอารี่เปลวสีแดง
ไม่จดจำอีกแล้วรักแคล้วคลาด
ลืมรสชาติหวานลวงทรวงแสลง
ลืมอดีตขมขื่นฝืนเอาแรง
รอวันแห่งแสงสว่างนำทางเดิน
หยิบขึ้นมาเล่มใหม่ไดอารี่
เริ่มวันที่ ยังว่างไม่ห่างเหิน
เดือน อยากพบนิ่มเนื้อนั่นเหลือเกิน
พ.ศ. เพลินคอยเก้อเธอคนใหม่
บันทึกจนบัดนี้ไม่มีเค้า
ไม่พบเงาใครคนเฝ้าหม่นไหม้
จะอีกนานไหมหนอเฝ้ารอใคร
ช่วยขานไขบันทึกเปล่าหายร้าวราน
(๒ มิถุนายน ๒๕๓๐)
comments powered by Disqus
  Prayad

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน